Εννά τα 'βρουμεν!

Ήμουν έφηβη όταν μια μέρα στο αυτοκίνητο ο αγαπημένος μου πατερούλης γύρισε και μου είπε: "θα σου πω κάτι και θέλω να το βάλεις καλά μες στο νου σου. Να σε συνοδεύει μια ζωή, να το θυμάσαι σαν χρυσό κανόνα και όταν πεθάνω να το μεταλαμπαδεύσεις κι εσύ στα παιδιά σου."

Έτοιμη να δεχθώ τη νουθεσία του πατρός μου, τέντωσα τα αυτιά μου, για να μη χάσω ούτε ένα σίγμα. Τότε γυρίζει και μου λέει: "Ποτέ, μα ποτέ στη ζωή σου, μην αφήσεις μάστρο να σου κάνει οποιαδήποτε δουλειά και να σου πει για την αμοιβή  "Εννά τα 'βρουμεν". Πάντα να συμφωνείς εκ των προτέρων."

Οκ. Η αλήθεια είναι ότι ίσως να περίμενα να ακούσω κάτι πιο μεγάλο, πιο σπουδαίο, πιο ηχηρό. Δηλαδή τι; θα μιλώ στα παιδιά μου για τον παππού τους και θα τους λέω για μάστρους και κουτσοδούλεια; Όμως αυτός είναι ο παπάς μου. Ευθύς, πρακτικός και χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς! Τι να κάνω, του υποσχέθηκα κι εγώ ότι θα φυλάω την συμβουλή του ως κόρην οφθαλμού και κατέβηκα από το αυτοκίνητο. 

Χρόνια αργότερα, όταν ήρθα αντιμέτωπη με την Κυπριακή πραγματικότητα συνειδητοποίησα την τεράστια αξία της συμβουλής του παπά μου. Αυτή η μικρή, χωριάτικη φράση, πόση σοφία κρύβει αλήθεια; Σε έξι μήνες από σήμερα, κλείνω αισίως τρεις δεκαετίες ζωής στην μαρτυρική μεγαλόνησο και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ζούμε στη χώρα του "εννά τα 'βρουμε". Ουδείς συμβαλλόμενος δεσμεύεται εκ των προτέρων, αλλά το αναβάλλει με την ελπίδα ότι θα αποκομίσει μεγαλύτερο όφελος όταν ο άλλος θα βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων. Τώρα θα μου πείτε, πως μου ήρθε αυτό;

Έβλεπα ψες στις ειδήσεις ότι προκλήθηκε ένταση σε συνεδρία της κοινοβουλευτικής επιτροπής Οικονομικών αναφορικά με το ζήτημα του συνταξιοδοτικού των δημοσίων υπαλλήλων. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η νοσηρή φιλοσοφία που διαπνέει ολόκληρο τον κυπριακό λαό κυριάρχησε και στις διαπραγματεύσεις μας με την Τρόικα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι είμαστε στο παρά πέντε και ξαφνικά ανακύπτουν "διαφορετικές ερμηνείες" και ασάφειες που χρήζουν άμεσης διευκρίνισης. Αυτό που εγώ τουλάχιστον εικάζω, είναι ότι τους είπαμε "δώστε μας το δάνειο και στους όρους "Εννά τα 'βρουμεν! (Πέρκει τους γελάσουμε)." Και ο Θεός βοηθός. Αν δεν μας βαρέθηκε ήδη κι αυτός δηλαδή.