Είχα να γράψω μήνες ολόκληρους σε αυτό το μπλογκ αλλά δεν πιέστηκα καθόλου. Μήνες που πέρασαν μικρά και μεγάλα, όμως δεν ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ με το παγκόσμιο ούτε τα του γάμου μου, ούτε τα του μήνα του μέλιτος. Σε όλους -σχεδόν- θα τύχει κάποια στιγμή και στα δικά σας οι λεύτερες!
Όπως είπα, δεν πιέστηκα να γράψω μια αδιάφορη για μένα -και για τους υπόλοιπους ακόμη περισσότερο- ανάρτηση, γιατί ήμουν σίγουρη ότι μια μέρα θα διαβάσω, θα ακούσω, θα διαπιστώσω κάτι που απλά θα πρέπει πάση θυσία να βγει από μέσα μου εκρηκτικά και άμεσα!
Και πράγματι, προ ολίγου διάβασα αυτό:
Με λίγα λόγια, ένας ακτιβιστής των δικαιωμάτων των gay, κινήθηκε νομικά εναντίον ενός ζαχαροπλαστείου που αρνήθηκε να εκτελέσει παραγγελία τούρτας που έφερε σλόγκαν "support gay marriage" για τη διεθνή μέρα κατά της ομοφοβίας. Αυτό γιατί όπως ανέφερε ο διευθυντής του, παραβίαζε τα xριστιανικά του πιστεύω.
Σήμερα, εκδόθηκε απόφαση στην οποία κρίθηκε ένοχος ο εν λόγω διευθυντής, για "unlawful discrimination on the grounds of sexual orientation".
Για μένα είναι αδιανόητη αυτή η απόφαση. Προσπαθώ να το δω από τη σκοπιά του Δικαστή ή ακόμα και του ενάγοντα αλλά πραγματικά δεν μπορώ παρά να μείνω με την πρώτη πικρή γεύση που μου έδωσε η ανάγνωση της είδησης. Ο ζαχαροπλάστης δεν είναι ούτε δημόσιος φορέας, ούτε ασκεί οποιαδήποτε εξουσία. Ναι, όπως είπε κι ο δικαστής, ασκεί το επάγγελμα του έναντι κέρδους αλλά πως μπορεί να του επιβληθεί ο τρόπος που θα το ασκεί; Ο πελάτης θα μπορούσε εύκολα να τον βλάψει κάνονας βούκινο σε όλη την γκέυ και όχι μόνο κοινότητα την ιστορία αυτή με καταστροφικές συνέπειες για την πελατεία του. Το να του επιβάλει όμως να φτιάξει ένα προϊόν που να προσκρούει άμεσα στη δική του ελεύθερη βούληση και έκφραση πόσο δημοκρατική είναι; Και κυρίως, μέχρι που φτάνει αυτό; Αν αύριο έρθει κάποιος Τουρκοκύπριος και ζητήσει από Ελληνοκύπριο ζαχαροπλάστη την ετοιμασία τούρτας με τη σημαία του ψευδοκράτους, μπορεί ο τελευταίος να αρνηθεί; Αν θεωρήσουμε ότι η παρασκευή γλυκών είναι μια μορφή τέχνης, θέτουμε όρια σε αυτά που ο καλλιτέχνης επιθυμεί να εκφράσει - ή να μην εκφράσει στην προκειμένη περίπτωση; Όταν όμως το κράτος παρενέβη στην έκθεση της Πάολας Ρεβενιώτη, μιλούσαν όλοι για λογοκρισία. Το αντίθετο δεν ισχύει;
Η ιστορία αυτή δεν έχει σχέση με τα δικαιώματα των γκέυ αλλά παραβιάζει κατάφορα τις προσωπικές ελευθερίες ενός προσώπου που δεν πίστευε σε αυτά που πρέσβευε ο επίδοξος πελάτης του. Δεν περιόρισε με οποιοδήποτε τρόπο τα δικαιώματα του, του είπε απλώς κάνε αλλού την τούρτα σου. Όχι επειδή είσαι γκέυ - αυτό είναι πολύ σημαντικό- αλλά επειδή θες να ψήσω ένα κέηκ με αναφορές με τις οποίες διαφωνώ.
Ο δικαστής λέει ο εναγόμενος έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει, φτάνει να μην παραβιάζει τη νομοθεσία με τον τρόπο που επιδεικνύει τα πιστεύω του. Δικολαβίστικες παπαριές για μένα.
Δεν μου βγάζει κανείς από το νου ότι όσο υποβολιμαία ήταν η αγωγή, άλλο τόσο ήταν και η παραγγελία εξ αρχής, αφού μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η επιλογή του ζαχαροπλαστείου. Και οι 500 στερλίνες αποζημίωση είναι η απόδειξη περί τούτου.
