Letter to (Secret) Santa

Αγαπητέ Σήκρετ Σάντα, 

Ξέρω ότι δεν γράφω πολύ συχνά αναρτήσεις και δεν είμαι αυτό που θα αποκαλούσαν όλοι "συνεπής blogger". Ξέρω επίσης ότι δεν είμαι ο πιο εύκολος παραλήπτης δώρου, που να με γνωρίσεις κιόλας, οικογένεια και φίλοι έχουν να πουν τα χειρότερα για μένα όταν πρέπει να μου κάνουν δώρα! Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως μόλις έλαβες το email της Πρας με την κλήρωση να ένιωσες μια δυσφορία, ένα σφίξιμο, μιαν στηθάγχη. Μπορεί να μετάνιωσες την ώρα και τη στιγμή που έλαβες μέρος, δεν λέω. Θα ήθελα όμως να σου πω αυτό:

ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΑΡΑ.

Γι' αυτό σε παρακαλώ όπως εμφανιστείς άμεσα (και όταν λέω άμεσα εννοώ εντός των επόμενων 24 ωρών) με το δώρο μου, μην τα πάρω στο κρανίο και αρχίζω να εκφράζομαι όπως ΔΕΝ μου έμαθε η μάμα μου, χρονιάρες μέρες. 

Σε περίπτωση δε που ο Σήκρετ Σάντα μου δεν είναι αναίσθητο γουρούνι αλλά για λόγους ανωτέρας βίας κρατείται μακρυά από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, απευθύνω δέηση σε αυτόν που ίσως τον κρατά δέσμιο να τον απελευθερώσει, στους γιατρούς του αν ασθενεί να τον θεραπεύσουν ή στο Διοικητή του (λέμε τώρα) να του δώσει μια τιμητική να τελειώνουμε!

Υ.Γ. Αν ο Σήκρετ Σάντα μου έκανε ήδη ανάρτηση κι εγώ κοιμάμαι τον ύπνο του μη-δικαίου παρακαλώ όπως με συγχωρέσει και μου υποδείξει την ανάρτηση του κι εγώ με τη σειρά μου δεσμεύομαι ότι θα κάνω νέα ανάρτηση με ειδική απολογία! Δεν ευθύνομαι εγώ, έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου να σε βρώ, αλλά η διοργανώτρια φέτος μας άφησε στα κρύα του λουτρού!

Οι υπόλοιποι αναγνώστες χρόνια πολλά και όλα καλά να μας πάνε το 2014!

Ο Σήκρετ Σάντα μου κάνει πλάκα

Η αλήθεια είναι ότι φέτος έλαβα μέρος στον Σήκρετ Σάντα στο παρά πέντε....ή μάλλον στο και πέντε για να είμαστε ακριβείς. Μια τυχαία συνάντηση με την Πρας όμως, όχι μόνο με ενέπνευσε αλλά μου θύμισε ότι ακριβώς αυτός ήταν και ο λόγος που ένα χρόνο πριν άνοιξα αυτό το μπλογκ. Να μην το τιμήσω λοιπόν; Που να' ξερα τι μου επιφύλασσε η μοίρα!

Καθόμασταν σε ένα cafe με τον Anti-Christo και με ρώτησε ποιος σου έτυχε στον Σήκρετ Σάντα; (Ναι Πρας μου δυστυχώς κάποτε οι κανόνες εχεμύθειας παραβιάζονται). "Κάτσε να δω" του λέω και ανοίγω το email μου από το κινητό. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω τις γνωστές ικανότητες μου στο σανίδι, για να του πω.....η Αμαδρυάδα (ενώ την ίδια ώρα προσευχόμουν να μην του είχε πέσει στην κλήρωση η Αμαδρυάδα, η οποία για κάποιον ανεξήγητο λόγο είναι το άτομο από την μπλογκόσφαιρα που μου έρχεται πρώτο στο νου όταν θα πω ψέματα). 

Για να μην τα πολυλογώ, με έλουσε κρύος ιδρώτας όταν συνειδητοποίησα πως δεν φτάνει που δεν βρίσκω δώρο στην πραγματικότητα, θα πρέπει να ανησυχώ και για το μπλογκοδώρο τώρα! Αφού το επεξεργάστικα όμως, αποφάσισα πως το φετινό Σήκρετ Σάντα μου παρουσιάζει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία (α) να αφιερώσω μια ολόκληρη ανάρτηση στο καμάρι μου που σήμερα κλείνει αισίως τα 33 και (β) να εκμεταλλευτώ την απουσία χρηματικών και άλλων περιορισμών για να του χαρίσω επιτέλους τον ουρανό με τ' άστρα που μου ζητά εδώ και χρόνια!

Θα μπορούσα σκέφτηκα να καταφύγω σε αγορά ειδών ένδυσης....

                                                    

Ή να οργανώσω ένα γεύμα με αγαπημένους φίλους......

Όμως δεν ήθελα κάτι πεζό (κυριολεκτικά και μεταφορικά)....Αποφάσισα λοιπόν να ανεβούμε σε αυτό....

Να πάμε εδώ.....

Και φορώντας αυτό.....

Να βγω πάνω στη σκηνή και να τραγουδήσω μόνο για σένα, με τη φωνητική μου δεινότητα του μπάνιου αυτό!

Σε αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ και εύχομαι το 2014 να είναι η χρονιά μας!

Γιόλο

Ευτυχώς, και θέλω να τονίσω την ευτυχία αυτού του "ευτυχώς", δεν έρχομαι συχνά σε επαφή με έφηβους. Τους αποφεύγω όσο γίνεται μάλιστα επειδή νιώθω έντονα ότι πρόκειται για το πιο αντιπαθητικό μέρος της κοινωνίας μας που με φέρνει πάντα στα όρια της χειροδικείας. Είχε γράψει κάποτε η Μπέατριξ ένα απολαυστικό ποστ για τους έφηβους και το υιοθετώ λέξη προς λέξη. Εξαίρεση στον κανόνα, αποτελεί η επαφή μου με τον 15χρονο αδερφό μου, που λατρεύω και κατά συνέπεια καταβάλλω συνειδητές προσπάθειες να μένω ψύχραιμη όταν συμπεριφέρεται όπως ο μέσος έφηβος. 

Τις προάλλες κάτι τον ρώτησα και εις απάντηση έλαβα το εξής:

-Γιόλο. 

-Ποιος ήρθε;

-Γιόλο λέω. 

Τι είναι γιόλο; Ξέρω τη Γιόλου το χωριό στα ακάμωτα της Πάφου, ξέρω τη Γιόλα της θεία μας που έχουμε να δούμε από πριν γεννηθείς, κεσκεσέ Γιόλο, παιδί μου;

Και κάπου εκεί, σαν άλλος Πορτοκάλος στο My big, fat Greek Wedding (και με ανάλογη προφορά δυστυχώς, πατέρα κλάψε τα λεφτά του ιδιωτικού) μου ετυμολόγησε το Γιόλο, aka Y.O.L.O.

- Y.O.L.O comes from You Only Live Once.

΄Επεσα που λες από τα σύννεφα, όταν συνειδητοποίησα πως έχω πια περάσει σε μια ηλικία που δεν αναγνωρίζει τη νεανική αργκό. Όσο σαχλό και αν μου φάνηκε αυτό το γιόλο, η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ με πόνεσε που δεν το γνώριζα και που αναγκάστηκε με απόλυτη απαξίωση ο αδερφός μου να μου το εξηγήσει, με ύφος λες και μιλούσε στη γιαγιά μας. Αυτή η διαδρομή στη λεωφόρο των αναμνήσεων (ελεύθερη μετάφραση του "down the memory lane") μου έφερε στο νου αντίστοιχες λέξεις που χρησιμοποιούσαμε στο σχολείο και επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας. Ζητώ όπως επιδείξετε τη μέγιστη επιείκεια για τη βλακεία που μας έδερνε ομαδικώς και αν κάποιοι αναγνωρίσετε τις λέξεις μοιραστείτε τη χαρά σας μαζί μου! 

- Dish: Λέξη που χρησιμοποιείτο όταν κάποιος έλεγε κάτι που εμείς θεωρούσαμε βλακεία. Τονίζαμε τόσο το D,  όσο και το sh το οποίο επεκτεινόταν ανάλογα με το μέγεθος της βλακείας.Dishhhhhhhh!

-Voou (Βόου): Ο βλάκας, ο χαζός. Χαρακτηριστική ερώτηση ήταν το "Ρε μα είσαι τέλεια Βόου;" 

-Πρέησεντ: Αυτό δεν το γράφω στα αγγλικά διότι δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Πιθανώς να προέκυψε από αγγλική λέξη αλλά δεν ήμουν σε ηλικία για τέτοιας έκτασης αναζητήσεις οπότε δεν ξέρω περισσότερα. Νομίζω σήμαινε "με έπρηξες" ή καλύτερα "πρηξιό". Όσο πιο πολύ νιώθαμε ότι μας έπρηζαν, τόσο πιο παρατεταμένο ήταν τό "ε" του πρέησεν. Δηλαδή, "διάβασες;" "Πρέεεεεεεεεεεησεντ!"

Χαχα! Γελώ και πάλι που τα θυμάμαι! 

Εσύ τι θυμάσαι από τη σχολική αργκό;

Η χώρα της μετριότητας

Έχω δυο μήνες σχεδόν να γράψω εδώ μέσα. Δεν μου έλειψε εμένα και συνεπώς το αποκλείω να έλειψε σε οποιονδήποτε άλλο. Νομίζω το βαρέθηκα ήδη το blogging. Και πολύ άντεξα, σχεδόν ένα χρόνο. Τα περισσότερα τα βαριέμαι πολύ πιο νωρίς. Α ναι, είχε τα πρώτα του γενέθλια πριν κανένα μήνα αυτό το μπλογκ. Δεν τα γιορτάσαμε μην κακομάθει και θέλει και δεύτερα. Οι τελευταίοι δύο μήνες πέρασαν με ταχύτητα dt. Είχα κουμπαριλίκια (πάντρεψα την αδελφική μου φίλη), συνεντεύξεις για δουλειά και τα θέατρα. 

Το θέατρο μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Για πρώτη φορά. Ήμουν τόσο ευχαριστημένη από την προσπάθεια όλης της ομάδας αλλά θύμωσα με το κοινό μας. Όχι όλους. Μόνο αυτούς που με κοντόφθαλμη και μηδενιστική προσέγγιση "δεν κατάλαβαν τίποτα". Δεν μιλώ για άτομα που λόγω ηλικίας ή μόρφωσης δεν κατάλαβαν. Εκείνα με εξέπληξαν ευχάριστα. Μιλώ για αυτούς που αν δεν τους προσφέρεις τα εύκολα και τα αυτονόητα, επιλέγουν να κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά και τα μυαλά. 

Δεν με νοιάζει για το έργο μας. Έτσι κι αλλιώς εμείς για την πλάκα μας το κάνουμε και για να περνάμε καλά εμείς. Πόσο λυπηρό όμως που το θεατρικό κοινό της Κύπρου αρκείται στα τετριμμένα, στα σαχλά και στα εύκολα. Για να εξηγούμαστε: Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε πολύ κουλτουριάρα, ούτε πολύ διανοοούμενη. Είμαι ο μέσος θεατής που παρακολουθεί από κωμωδία των Ρέππα-Παπαθανασίου μέχρι Ιονέσκο. Με την ίδια ευχαρίστηση. (Μόνο στην Ανεμώνα μην με πάρεις, δεν θα το αντέξω να δω τον Τηλεμάχου-Μπλανς!). Όταν λοιπόν εγώ προειδοποίησα πως δεν επρόκειτο για μία κωμωδία -φάρσα όπως και τις προηγούμενες χρονιές, μην έρχεσαι με παράπονο να μου λες δεν κατάλαβα τίποτα λες και είδες Στανισλάφσκι. Μια μαύρη κωμωδία του Μάτεσι ήταν, που καυτηρίαζε το μικροαστισμό. Σιγά το δύσκολο!

Με την ευκαιρία θέλω να σου πω κάτι. Όταν μου λες σου αρέσει το θέατρο και οι μόνες παραστάσεις που έχεις δει φέτος είναι το Άνδρες γέρημοι για όλα και το Ου Χριστός, έχω νέα για σένα: Δεν σου αρέσει το θέατρο. Σου αρέσει να ξοδεύεις τα χρήματα σου για να καταπίνεις αμάσητο ένα έργο από μέτριους για μέτριους. Δεν έχω πρόβλημα με τις κωμωδίες του Λώρη - αν και θα πρέπει να σημειώσω ότι ακόμα κλαίω τα λεφτά που έδωσα για το Κοτζιακάρο Τέζα. Έχω πρόβλημα με το να παρακολουθείς ΜΟΝΟ αυτές τις παραστάσεις. 

Το επίπεδο του κοινού μου είχε πει  κάποιος κάποτε δεν εξαρτάται από το ίδιο το κοινό, αλλά από τις παραστάσεις που παρακολουθεί. Επομένως η απαίτηση μου δεν είναι από το κοινό που επιζητεί τα εύκολα αλλά από όσους συνειδητά κρατούν το επίπεδο του χαμηλά είτε γιατί έτσι κερδίζουν περισσότερα, είτε γιατί μέχρι εκεί φτάνουν και οι ίδιοι. 

Διαφημίσεις

Τον τελευταίο καιρό συνειδητοποιώ ότι όλο και περισσότερες ραδιοφωνικές διαφημίσεις με εκνευρίζουν και τσακώνω τον εαυτό μου να προτιμά να οδηγά με mute παρά να επιτρέπει να επηρεάζονται δυσμενώς τα ευαίσθητα εγκεφαλικά μου νεύρα. Ενδεικτικά παραθέτω τις ακόλουθες καταδικαστέες κατηγορίες: 

• Θάνατος στις διαφημίσεις με τον Κωστάκη τον Εφτάφωνο. Ειλικρινά, ούτε μια από τις 7 σου φωνές δεν μου είναι συμπαθής. Οι δε διαφημίσεις στις οποίες παίζεις όλους τους ρόλους είναι αιτία αγωγής για προσβολή της δημοσίας αιδούς. 

• Θάνατος στις διαφημίσεις που περιλαμβάνουν τις λέξεις "μερί" και "κουτάλα". Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω ο,τιδήποτε εδώ. 

• Θάνατος στις διαφημίσεις τύπου "Ήντα τζαιρούς εφτάσαμεν". Αντρέα Αργυρίδη, τη φουκού σου και δρόμο, μακρυά από τα ερτζιανά. 

• Θάνατος στις διαφημίσεις με χαζοβιόλες που αγαπούν τις απανταχού οικοσυσκευές. Δεν είναι το πλυντήριο ΜΟΥ, ούτε ο φούρνος ΜΟΥ και ουδεμία διάθεση έχω να πιστώνεται ως δώρο προς εμένα η αγορά τους. 

• Θάνατος στις διαφημίσεις που παρουσιάζουν τις γυναίκες να ασχολούνται μόνο με νυχια και τους αντρες μόνο με το ποδόσφαιρο. Συμφωνώ ότι με τα στερεότυπα γλιτώνουμε χρόνο αλλά όταν με νευριάσεις δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω συμβόλαιο μαζί σου ακόμα και αν προβάλλεις 24 ώρες το 24ωρο Desperate Housewives. 

• Θάνατος στις διαφημίσεις με την Έλενα Παπαδοπούλου να παριστάνει το μωρό. Η νέα, γυναίκα δυναμική ας συνεχίσει τις απέλπιδες προσπάθειες της να μπει στη βουλή. Εναλλακτικά, ας προσπαθήσει να βρει το χαμένο ταλέντο της ψωνάρας κόρης της.  

• Θάνατος στις διαφημίσεις με δήθεν σεξουαλικό υπονοούμενο που τελικά μιλούμε για το σκληρό μαξιλάρι. Είμαστε στο 2013, το σεξ υπάρχει παντού γύρω μας άμεσα διαθέσιμο, δεν υπάρχει λόγος να μας το προβάλλετε σαν το λατρεμένο το απαγορευμένο.   

• Θάνατος στις διαφημίσεις με κόσμο ενθουσιασμένο επειδή θα πλύνει πιάτα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χτύπημα της μοίρας μετά το φαί, ούτε στον χειρότερο μου εχθρό. 

Για να μην κλείσω την ανάρτηση μου αρνητικά, θα ομολογήσω την ένοχη απόλαυση μου: οι διαφημίσεις του Jumbo. Έντεχνα, τσιφτετέλια, Jazz και χιπ χοπ, έχουν όλες ευφάνταστο στίχο και αμίμητο χιούμορ γι' αυτό και ανερυθρίαστα ομολογώ ότι δυναμώνω την ένταση του ραδιοφώνου και τραγουδώ μαζί τους. 

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!

Παιδιά

Σήμερα άκουσα ότι είναι η παγκόσμια μέρα στήριξης του κακοποιημένου παιδιού. Μετά κάπου διάβασα ότι είναι η 19η Νοεμβρίου αλλά προφανώς δεν έχει σημασία, έτσι κι αλλιώς διαφωνώ με την επιλογή μιας μέρας το χρόνο για να θυμόμαστε τους άτυχους του πλανήτη και να χαϊδεύουμε τις συνειδήσεις μας. Νιώθω πως ό,τι γράψω είναι αυτονόητο γι' αυτό το θέμα. Η παραμέληση και ακόμα περισσότερο η κακοποίηση ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να προβάλει αντίσταση, είναι βαναυσότητα που με κάνει να επιθυμώ την επαναφορά της θανατικής ποινής. 

Γι' αυτό θα ήθελα απλώς να μοιραστώ μια εικόνα που πιθανόν να έχετε ήδη δει αλλά από προχθές έχει σφηνωθεί στο μυαλό μου. Πρόκειται για μια φωτογραφική σύνθεση του Emile Zeenny, άγνωστου φωτογράφου μέχρι πρόσφατα που με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο προβάλλει αυτά που καθημερινά υφίστανται εκατομμύρια αθώα πλάσματα και που εμείς επιλέγουμε να διαγράφουμε από τη μνήμη μας και να προχωρούμε με αυτό που αποκαλούμε ζωή.  

Η 1η εικόνα αναφέρεται στα σκάνδαλα παιδεραστίας στο Βατικανό.

Η 2η εικόνα στον σεξουαλικό τουρισμό και τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών στην Ταϊλάνδη.

Η 3η αναφέρεται στον πόλεμο στη Συρία.

Η 4η εικόνα αναφέρεται στην εμπορία οργάνων στη μαύρη αγορά, όπου τα περισσότερα από τα θύματα είναι παιδιά φτωχών χωρών.

Η 5η στην ελεύθερη οπλοφορία στις ΗΠΑ.

Η 6η εικόνα αναφέρεται στην παχυσαρκία, κατηγορώντας τις μεγάλες εταιρείες fast food.

Στέκομαι στην 6η γιατί εκείνη είναι η φωτογραφία που καθιστά θύτες ένα μεγάλο μέρος του Δυτικού κόσμου που θεωρεί ότι μη διαπράττοντας τα προηγούμενα πέντε, ανταποκρίνεται στα καθήκοντα που επάγεται η μητρότητα/πατρότητα/φύλαξη ενός παιδιού. 

Συναφώς, για τις συνέπειες της παραμέλησης και της απουσίας φροντίδας και στοργής σας παραπέμπω εδώ. Πρόκειται για μια συγκλονιστική έρευνα που διεξήχθη για να αποδείξει ότι παραμελώντας ή και ακόμη χειρότερα, κακοποιώντας ένα παιδί από την βρεφική ηλικία επηρεάζεται το μέγεθος και η καθαρότητα του εγκεφάλου του.    

Τι είδε ο Λιβανέζος

Η συχνότητα των αναρτήσεων μου ομολογουμένως δείχνει και την αφοσίωση μου (ή την έλλειψη αυτής στην προκειμένη περίπτωση) στο σπορ αλλά γεγονός είναι ότι (α) ως δίδυμος βαριέμαι τα πάντα πολύ εύκολα, (β) τον τελευταίο καιρό ανέλαβα περισσότερα από όσα μπορώ να αντεπεξέλθω και τρέχω και (γ) νιώθω πως ότι είχα να πω, το είπα οπότε αφήνω ανοικτό το μπλογκ σε περίπτωση που θέλω να πω κάτι συγκλονιστικό στο παγκόσμιο. Πέραν τούτου ομολογώ ότι με αγχώνει το γεγονός ότι απογοητεύω επί καθημερινής βάσης όσους με επισκέπτονται και δεν βρίσκουν νέα ανάρτηση (καμιά δεκαριά πρέπει να είναι, μην νομίζεις) και απολογούμαι αλλά δεν έχω έμπνευση, τι να κάνουμε;

Τις προάλλες όμως, διαβάζοντας αυτό θυμήθηκα την ιστορία με τον Λιβανέζο. Ο Λιβανέζος -δεν υπάρχει περίπτωση να θυμηθώ το όνομα του - ισχυριζόταν ότι είχε μια ιδιαίτερη αίσθηση, ικανότητα, όπως θέλεις πες την, να εξετάζει την αύρα και την ενέργεια ενός χώρου και να βλέπει και να διαισθάνεται αυτά που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε. Η μάνα μου λοιπόν, ήρθε μια μέρα προ 15ετίας και μας ανακοίνωσε ότι θα έρθει από τον Λίβανο κάποιος ειδικός που θα μας δώσει συμβουλές για το σπίτι μας. 

-Τι είναι αυτός δηλαδή, αρχιτέκτονας;   

- Όχι παιδί μου ασχολείται με αύρες και ενέργειες

- Φενγκ Σούι;

-Όχι, θα μας δώσει συμβουλές αναφορικά με τις δυνατότητες αξιοποίησης του χώρου μας μπλα μπλα μπλα, να είσαι ευγενική μπλα μπλα μπλα, μην δει την άρνηση στο βλέμμα σου, θα καταλάβει την απαξίωση μπλα μπλα μπλα....

Έρχεται ο Λιβανέζος, στεκόμαστε όλοι στην πόρτα με τα καλά μας να τον υποδεχθούμε, μπαίνει μέσα, σταματά στο μέσο του σαλονιού και στέκεται. Κλείνει τα μάτια. Μιλιά. Περιμένουμε. Περιμένουμε. Περιμένουμε. 

-Τι θα γίνει, θα ξημερωθούμε; έχω διαγώνισμα αύριο. 

- Σωπάστε, προσπαθεί να συγκεντρωθεί ο άνθρωπος. 

Θα πέρασε κανένα μισάωρο, εμείς να περιμένουμε την ετυμηγορία, αυτός αμίλητος και εκεί που η μάνα μου ήταν έτοιμη να αρχίσει να κλαίει τα λεφτά της, μας λέει η Πυθία από τη Βυρητό:

-Here.

-Here, what?

-Underneath, you will find gold. 

-Are you sure?

-I'm positive. 

Μην σας τα πολυλογώ, ο Λιβανέζος υποστήριζε πως αν αφαιρούσαμε το παρκέ από το σαλόνι μας και σκάβαμε σε εκείνο το σημείο, θα βρίσκαμε χρυσάφι. Εμείς προφανώς ανένδοτοι, η μάνα μου να προσπαθεί να το σιγουρέψει το πράγμα, να τον ρωτά πόσο σίγουρος είναι κι εκείνος να της απαντά "αν δεν είναι εδώ ακριβώς, είναι λίγο παρακάτω, και δεν ξέρω τι ποσότητα αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει χρυσάφι" και διάφορα άλλα αναξιόπιστα. 

Μετά πήρε το βαλιτσάκι του κι έφυγε. 

Ακολούθησε μια βδομάδα ατέρμονων συζητήσεων για το αν θα σκάψουμε το σαλόνι μας. Η μάνα μου να μας παραπέμπει στην Ιστορία της Κύπρου για να πεισθούμε ότι εκτός από χαλκό είχε και κοιτάσματα χρυσού η μαρτυρική μεγαλόνησος, εμείς να της απαντούμε πως από την Ταμασσό και τη Χοιροκοιτία δεν ήρθε ποτέ κανείς στο Πλατύ Αγλαντζιάς κι έτσι συμφωνήσαμε να περιμένουμε και αν ποτέ έχουμε τη δυνατότητα θα το επανεξετάσουμε το θέμα - κάτι που δεν συνέβη ποτέ. 

Αντιλαμβάνεσαι αγαπητέ αναγνώστη ότι η μάνα μου θύμα πλέον της οικονομικής κρίσης, έχει χάσει τον ύπνο της από προχτές και σκέφτεται σοβαρά ως έσχατη λύση να πιάσει τον κασμά. Μην σου πω, ότι κι εγώ σκέφτομαι να την σιγοντάρω. 

Επί Κολωνώ

Στο ΣΠΑ αυτή τη φορά μου έλαχε μια Κολόνα που δεν κωλώνει και που τα λέει όλα πολύ πιο έξυπνα και τσαχπινιάρικα από τις ομολογουμένως όχι και τόσο συναρπαστικές ερωτήσεις μου. Οι υπέροχες τούρτες της με έχουν κατά καιρούς αφήσει άφωνη, όμως τελικά η έκπληξη ήρθε από αλλού (spoiler alert).  Το δίδαγμα της υπόθεσης ήταν: 1. Να μην συμμετέχω όταν κατά βάθος νιώθω ότι δεν έχω τον χρόνο να αποδώσω στο βαθμό που θα ήθελα και 2. Να διαβάζω πιο συχνά την Κολόνα, γιατί είναι τρελλό κορίτσι και ενδιαφέρον! 

1.      Νουτέλα, σαντιγύ, ζάχαρη. Ξέρουμε. Φτιάχνεις υπέροχες τούρτες. Μήπως όμως τα χρησιμοποιείς και κάπου αλλού; Για λέγε λεπτομέρειες και περιστατικά κατά προτίμηση ατυχή! 

Αυγά  ρε άσχετο! Θέλουν και αυγά. Θα σου πω που θα τα χρησιμοποιούσα τώρα, αλλά έχε χάρη που μου λες ότι τις φτιάχνω υπέροχες. Ρε Πρας, που τους βρίσκεις μάνα μου;

Τη ζάχαρη και τη σαντιγύ φαντασιώνομαι πολύ συχνά να τη χρησιμοποιώ σε άτομα που μου ταράσσουν τα νεύρα. Να τα πασαλείβω καλά-καλά, να τα δένω πα σ’ έναν στύλο (όχι το δικό μου, άλλον) τζιαι να τα αφήνω να τους πιτολοούν οι μούγιες. Έργο τέχνης. Χάρμα οφθαλμών. Μια όαση!

Τη νουτέλα, καλό μου παιδί, επειδή για κάποιο λόγο σε κόβω για ανήλικο, θα σου πω απλά ότι είναι πολύ ωραία αλειμμένη. Αυτά.

2.      Πόσες φορές έτυχε να σκεφτείς "σε αυτό το σημείο έφεραν τη Μήδεια τα παιδιά της και τα έσφαξε";

Πες μου τώρα ότι δεν κατάλαβες ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί. Ααααα δεν με διαβάζεις ευλαβικά. Χάνεις πόντους. Οι κολονίτσες που λες, άρχισαν και μεγαλώνουν και είτε θα αραιώσω να γράφω στο μπλοκ είτε θα εμπλουτίσω τη θεματολογία του. Πες μου για ποιο θέμα θέλεις να σου γράφω τι θέλεις σου πω, μάνα μου να σ΄αρέσει!

3.      Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ή ανησυχία όσον αφορά το μέλλον και τις κόρες σου;

Μην πάει καμιά, η μεγάλη ας πούμε που εν 8, να χαρτωθεί στα 18 και γίνω εγώ πεθερά στα 36. Μα φαντάσου με τώρα εμένα γιαγιά στα 38-40. Δε λέει, δε λέει… Μόλις αποκάλυψα τη σημερινή μου ηλικία. Ουδέν κρυπτό υπό τον ήλιο.

4.       Πως είναι η σχέση με τις κόρες σου; Πιστεύεις ότι η μητέρα πρέπει να είναι πάνω από όλα μητέρα ή φίλη; Πως κρατάς ισορροπίες;

Η μάνα χρυσό μου, εν μάνα. Τα άλλα όλα είναι μαλακίες. Αν δεν μπορείς να σταθείς σαν μάνα στο παιδί, παρέτα το, δεν το χεις. Φίλες έχει και θα κάνει πολλές, μάνα όμως είναι μόνο μία (χαι δεαρ φριεντ). Δεν έχει ανάγκη και μια γερότσουρα να χαριεντίζεται μαζί της, να ντύνεται όπως το ξέκωλο, ενίοτε να την κάνει ρεζίλι και να σαλιαρίζει με τους συμμαθητές της.

(Κχμ, σε 10 χρόνια που θα είμαι 36 και ο 18χρονος συμμαθητής της κόρης μου θα είναι πας τ’ άρπουλά του, ξαναρώτα με πλις. Μπορεί να αποφασίσω να πιάσω φιλίες.)

Σοβαρά τώρα η σχέση μου με τις μικρές είναι περισσότερο μαμάς- κόρων. Δεν γίνεται σε αυτή την ηλικία να είναι κάτι διαφορετικό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να μου εμπιστευτούν κάτι που τις απασχολεί. Προσπαθώ να το αντιμετωπίζω ψύχραιμα και τις αφήνω να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Αποφεύγω την πολλή δικτατορία σε ανούσια θέματα, αλλά εκεί που κρίνω ότι χρειάζεται να επέμβω, το κάνω όσο συμβουλευτικά μπορώ. Αν η συμβουλή δεν πιάσει, παίρνω έκτακτα μέτρα δικτατορίας.

5.      Φήμες λένε ότι ο Στύλος παρακαλά για άλλη μια κόρη. Αληθεύει;

Οι φήμες που κυκλοφορούν περιέχουν τη μισή αλήθεια. Ο Στύλος έχει διακαή πόθο για ένα γιο. Του είπα ευχαρίστως να πάει να τον κάμει αλλού. Εμείς εκλείσαμε.

6.      Περιέγραψε τι είναι το οφσάιντ. Δύσκολο ε; Περιέγραψε τότε πότε έχουμε κόρνε (σε παρακαλώ κόρνε είναι το σωστό) σε ένα αγώνα. Ούτε αυτό; Πόσους παίχτες δηλώνει, μια ομάδα για ένα αγώνα; ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.

Nα ξέρεις ότι ποτέ δεν καταδέχομαι να ζητήσω βοήθεια από κανένα, γιατί είμαι μια φωτεινή παντογνώστρια κυρία. Νεαρή μεν, αλλά κυρρρρρρία.

Άκου να μαθαίνεις:

·         Offsite:  Σιγά το δύσκολο: Πρόκειται περί διαδικτυακής εφημερίδας, την οποία λαμβάνω κάθε πρωί στο προσωπικό μου μειλ και που πολλές φορές έχει τα ίδια ενδιαφέροντα θεματάκια του στυλ «Το ήξερες ότι…», με κάποια από αυτά που βάζει ο φίλος μου ο Ινβίκτ, στο ασήμαντο του μπλοκάκι.

Να εδώ:  http://oilaomon.blogspot.com/2013/09/blog-post_8398.html.

Να και την offsite:

http://offsite.com.cy/tha-sas-afisoun-stoma-anichto/?utm_source=Offsite+COMPLETE+List&utm_campaign=56367aa66c-Offsite_news_18_09_2013&utm_medium=email&utm_term=0_7f46fb39d4-56367aa66c-42388469&mc_cid=56367aa66c&mc_eid=b3eba38b4b

Χα! Ο οποίος Ινβίκτ προσπάθησε μια φορά ανεπιτυχώς να μου εξηγήσει τι είναι το Offsite (να εδώ: http://kolona-spitiou.blogspot.com/2013/08/blog-post_1217.html), ακριβώς για να με αποπροσανατολίσει και να καλύψει τα ίχνη του, γιατί είμαι σίγουρη ότι κάτι παίζει μεταξύ του ιδίου και της Offsite. Μολόα ρε!

·         Κορνέ: Είναι ένα μεταλλικό χωνάκι, με τρύπα στο κάτω στενό μέρος, το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως στη διακόσμηση γλυκών. Μπορείς να το γεμίσεις με σαντιγί ή άλλο μαλακό υλικό όπως ζαχαρόκρεμα ή υγρή σοκολάτα και να φτιάξεις διάφορα μοτίβα στο γλυκό σου. Μπορείς αν θες να φτιάξεις και χειροποίητο κορνέ από λαδόκολα για μια και μόνο χρήση. Συνεπώς, (λογικός συλλογισμός εδώ-δώκε βάση) έχουμε κορνέ σε έναν αγώνα, όταν θέλουμε να διακοσμήσουμε ένα γλυκό για να εντυπωσιάσουμε τους καλεσμένους μας, που ήρθαν να παρακολουθήσουν σπίτι μας το ΑΠΟΕΛ-ΑΕΛ, από τη Cytavision. Αν θέλουμε, μπορούμε να βάλουμε και τριμμένες κουννούες αθασιού ή καρυδιού από πάνω, για να φατσάρει καλύτερα. Αυτό όμως είναι προαιρετικό. Σσσσλιααααγκ.

·         Στο τρίτο σου ερώτημα για το πόσους παίκτες θα δηλώσει μια ομάδα: Ουφ (όχι εσύ κόρη). Αυτονόητα πράματα… Φυσικά μια ομάδα θα δηλώσει 22 παίχτες. Α σόρρυ, 22 είναι όλα τα ωραία γυμνασμένα παιδιά που τρέχουν άσκοπα στο γήπεδο. Κάτσε να δεις….22 δια 2 = 11…. Ντααααα, μα έshεις με εντελώς παλαβή; Ένεν 11 που δηλώνει; Με τον τερματοφύλακα; Πε μου, εν τρίκι κουέστιον; Έχει και αναπληρωματικούς; Έλα σου πω, παρέτα με!

7.      Πες τρία πράγματα που είναι απαραίτητα για να πάει καλά ένας γάμος.

 Οκ. Τώρα ξενέρωσα. Για να μου κάνεις έτσι ερώτηση πρέπει να βγάζω την εικόνα πολύ ανιαρού ατόμου, που όλο μιλά για το γάμο του. Τι να σου κάνω, έλα που κωλύομαι να γράψω για άλλα θέματα, γιατί θα βρεθώ στο δρόμο… Ελευθερία της έκφρασης και πράσινα άλογα. Πότε ξυπνούμε; Τέλος πάντων, αφού επιμένεις θα σου πω:

Τρία πράγματα που χρειάζεται, για να πάει καλά ένας γάμος:

·         Μια ξανθή φιλενάδα.

·         Ένας ματσωμένος σύζυγος.

·         Ένας μπρατσωμένος κουμπάρος.

Όλοι περνούν υπέροχα!

8.      Και τρία που είναι απαραίτητα για να πιάσει την κατηφόρα.

 Κατ’ ακρίβεια είναι τέσσερα (άμα σου λέω είσαι ανήλικο…):

·         Μια ξανθή φιλενάδα.

·         Ένας ματσωμένος σύζυγος.

·         Ένας μπρατσωμένος κουμπάρος.

·         Μια ηλίθια σύζυγος.

9.      Υπάρχει κάτι άλλο που θα άλλαζες στο δικό σου γάμο;

Τον φτωχό, πλην τίμιο σύζυγο.

10.  Δεν μου λες τελικά ο Στύλος έπιασε το νόημα και έκαμε χούβερ ή τζάμπα έγραψες τη σχετική ανάρτηση;

Μάντεψε! Αν το έβρεις, κερδίζεις ένα γενικό καθάρισμα σπιτιού. Από το Στύλο.

Αγαπητέ Απίκο μου. Κόφκω σε για γεναίκα. Μπορεί να σαι και άνδρας. Παντρεμένη/ος με ένα μωρό. Μπορεί όμως να μην έχεις μωρό. Μπορεί να σαι και φοιτήτρια. Μπορεί όμως να σαι και φοιτητής. Μπορείς όμως και να’ σαι εργένης/εργένισσα. Χα, εμένα δε μου γελάς. Έδωκα πάνω! Λοιπόν, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ωραίες σου ερωτήσεις. Ειδικά, επειδή μου έδωσες την ευκαιρία να αναδείξω τι γνώσεις μου. Θα κάμω λοιπόν τον καφέ μου και θα κάτσω να περιμένω πότε θα κάμεις τσα. Cheers!

Αγαπητή Κολόνα θα μου πάρει μέρες να συνέλθω αν πράγματι είσαι 26 χρονών και έχεις ήδη δύο κόρες και τόσα ταλέντα. Αγαπημένη απάντηση, αυτή με τα κορνέ φυσικά, αν και ειρήσθω εν παρόδω δηλώνονται 18 παίκτες σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα από κάθε ομάδα!

Να' σαι πάντα καλά και να τους χαίρεσαι όλους!