DIAZYGIO.COM.CY

Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 6 χρονών. Σιγά τα λάχανα θα μου πεις, όμως τη δεκαετία του '80 που τα διαζύγια δεν ήταν και τόσο διαδεδομένα στην Κύπρο, το γεγονός αυτό συνιστούσε ένα πρώτης τάξεως κουτσομπολιό. Η αλήθεια είναι ότι δεν θεωρώ ότι με σημάδεψε ιδιαίτερα ή όσο θα ανέμενε κάποιος τρίτος, η διάλυση του γάμου των γονιών μου. Ήμουν πολύ μικρή, δεν θυμάμαι να βίωσα έντονους καβγάδες ή διαπληκτισμούς, ήταν αυτό που λένε ένα "βελούδινο διαζύγιο". Παρενθετικά αναφέρω ότι τη φράση αυτή τη θεωρώ γελοία και οξύμωρη, γιατί είναι σαν να λες "ωραίος θάνατος" ή "ευχάριστη δίαιτα". Τέλος πάντων, πολύ λίγες αναμνήσεις έχω από την κοινή ζωή των γονιών μου, οι οποίες όμως είναι ευχάριστες. Και αν σε κάποιες στιγμές αδυναμίας στην εφηβεία μου (βλ. κακοί βαθμοί σε διαγώνισμα ή αποβολή από την τάξη) επικαλέστηκα το διαζύγιο των γονιών μου προς υπεράσπιση μου, ανεπιτυχώς βεβαίως βεβαίως, δηλώνω σήμερα την ειλικρινή μου μεταμέλεια. 

Διευκρινίζω ότι δεν λέω πως δεν με ενόχλησε ή δεν με πλήγωσε η απόφαση αυτήν των γονιών μου. Αντίθετα, θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό παιδάκι να μπαίνει στο μπάνιο αναστατωμένο για να κλάψει, ελπίζοντας πως η πρόσμιξη του ζεστού νερού με τα καυτά μου δάκρυα θα ήταν λυτρωτική. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μου, εξωγενείς παράγοντες και όχι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι κατέστησαν το διαζύγιο των γονιών μου, παράγοντα διαμόρφωσης του χαρακτήρα μου. 

Για παράδειγμα, δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την αμηχανία που ένιωσα όταν η δασκάλα μου στην πρώτη δημοτικού, σε μια έξαρση αντιπαιδαγωγικής νοοτροπίας, με ρώτησε μπροστά από όλους τους δασκάλους κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής "είναι αλήθεια ότι ο παπάς σου έφυγε από το σπίτι σας;". (Επίσης παρενθετικά εδώ αναφέρω πώς όταν μεγάλωσα, έμαθα ότι το περιστατικό αυτό ξύπνησε την κατίνα στην πάντοτε κυρία μάνα μου, η οποία έπσπευσε να τα πει ένα χεράκι με ευθείες βολές για την προσωπική ζωή της εν λόγω δασκάλας). Ούτε μπορώ να σβήσω από τη μνήμη μου το αίσθημα αγανάκτησης που ένιωσα όταν μια καθηγήτρια στο Γυμνάσιο έλεγε απαξιωτικά ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών είναι στην πλειοψηφία αυτά που έμεναν στην ίδια τάξη. Φυσικά, το πρώην 6χρονο που έχασε τα λόγια του είχε πια μεγαλώσει και υπέδειξε στην καθηγήτρια πως παρά το ότι ήταν παιδί χωρισμένων γονιών ήταν πρώτη παραστάτης στο άγημα του Γυμνασίου. 

Η οικογενειακή ευτυχία λοιπόν είναι έννοια σχετική και υποκειμενική, όπως ακριβώς και η έννοια της οικογένειας. Αν με ρωτήσει κάποιος πότε πιστεύω ότι κορυφώθηκε η οικογενειακή μου ευτυχία, θα αναφερθώ στην χρονική περίοδο που και οι δύο γονείς μου έδειχναν πραγματικά ευτυχισμένοι, ο καθένας με το δικό του νέο σύντροφο. Επίσης, πιστεύω ότι σαν αποτέλεσμα του διαζυγίου διαμόρφωσα μια αξιοζήλευτη σχέση και με τους δύο γονείς μου, οι οποίοι έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα και προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό το χρόνο που περνούσαν με εμένα και τον αδερφό μου, σε αντίθεση με πολλά παντρεμένα ζευγάρια του περίγυρου μας. 

Ένα καλό διαζύγιο είναι καλύτερο από έναν κακό γάμο και όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό, ισχύει. Έκπληκτη μάλιστα άκουσα μια μέρα, φίλη της μαμάς μου να μου λέει πως σε όλη την παιδική της ηλικία ακούγοντας τους απανωτούς καβγάδες των γονιών της, προσευχόταν να χωρίσουν! 

Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι δεκαετίες αργότερα, διαπιστώνω πως όσα κι αν έχουν αλλάξει, παραμένει η αντίληψη ότι η λύση ενός γάμου συχνά διαμορφώνει προβληματικούς χαρακτήρες. Λάθος. Η διαφορετική αντιμετώπιση από την κοινωνία ενός παιδιού λόγω του διαζυγίου των γονιών του, είναι που προκαλεί τη διαμόρφωση προβληματικών χαρακτήρων. Γι' αυτό όση υπερπροσπάθεια κι αν κάνουν οι γονείς, τα παιδιά θα συνεχίσουν να έρχονται αντιμέτωπα με επικριτικά σχόλια, συγκαταβατικά βλέμματα και αδιάκριτες ερωτήσεις μέχρι την πλήρη εξάλειψη  αυτών των παρωχημένων κοινωνικών αντιλήψεων που θεμελιώνουν την κυπριακή κοινωνία.

ΨΗΦΙΣΤΕ BRENDA DIXON ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

Υ.Γ. Το άνωθεν βιωματικό παραλήρημα αποτελεί μια κοινωνική προσφορά του παρόντος ιστολογίου.