Ζώα. Η σχέση μου μαζί τους, ως γνωστόν απελπιστική. Τρέμω τους σκύλους, αηδιάζω με τους γάτους, σιχαίνομαι τις κότες. Δύο χρυσόψαρα που απέκτησα κάποια στιγμή, δεν πρόλαβαν να σαραντίσουν, τα κλάψαμε, τα θάψαμε και μαζί τους θάψαμε κάθε ελπίδα επαναπροσέγγισης με τον θαυμαστό κόσμο των ζώων. Όμως, από αυτό εδώ το βήμα θα σας αποδείξω φίλοι αναγνώστες ότι εγώ είμαι πιο ζωόφιλη από πολλούς άλλους που σκίζουν τα ιμάτια τους για τους φίλους μας τα ζώα και γεμίζουν το Facebook wall μας με φωτογραφίες αποστεωμένων κουταβιών και εκλιπαρούν να τα υιοθετήσουμε!
Η λέξη ζωόφιλος λοιπόν (που με την ευκαιρία να επισημάνω ότι διαφέρει από τη λέξη φιλόζωος, αλλά επειδή ξεφεύγουμε από το θέμα μας, περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ), σημαίνει πολύ απλά, αυτός που αγαπά τα ζώα. Αγαπά. Πως λέμε δηλαδή, "αν αγαπάς κάτι άφησε το να φύγει, αν γυρίσει ήταν πάντα δικό σου, αν όχι δεν ήταν ποτέ"; Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με τα ζώα. Ωστόσο συχνά διαπιστώνω άλλο ένα παράδοξο της Κυπριακής κοινωνίας. Αυτοί που λένε - και μάλλον το πιστεύουν- ότι αγαπούν τα ζώα, είναι και οι μεγαλύτεροι καταπιεστές τους. Και εξηγούμαι:
Έχω για παράδειγμα κάποιο γνωστό μου που αγόρασε ένα αρκετά ζωηρό κουτάβι. Μια μέρα μας ανακοίνωσε ότι θα αποχαιρετούσε για λίγο το λατρεμένο του, επειδή θα το έστελνε σε σχολή. Περιττό να αναφερθώ στα πειράγματα που δέχθηκε σε όλη την περίοδο της εκπαίδευσης του σκυλιού του. "Πήγες να ρωτήσεις για την πρόοδο του;", "έπιασε καλούς βαθμούς ή θα μείνει στάσιμος;" και άλλα ανάλογα σχόλια. Με δεδομένο μάλιστα ότι ξόδεψε και ένα αξιοσέβαστο ποσό για τη σχολή, βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι όσο και να μην το έδειχνε, είχε μεγάλη αγωνία να δει εξίσου αλλαγμένο το καμάρι του, με την επιστροφή του!
Θα μάθαινε λέει να κάθεται όταν του λένε "sit", να έρχεται όταν του λένε "come" (το γιατί οι σκύλοι είναι αγγλομαθείς παραμένει απορία της γράφουσας) και το βασικότερο όλων, να κατουρά όταν και όπου του επιτρέπεται. Και ρωτώ εγώ η αφελής: Είναι στη φύση του σκύλου να κατουρά σε δοχεία; είναι στη φύση του σκύλου να ζει σε διαμερίσματα 2Χ2 και να φορά ζακετούλες; Δεν είναι της ειδικότητας μου αλλά αυτό που όλοι εσείς αποκαλείτε εκπαίδευση, εγώ το λέω καταπίεση και παρά φύση προσπάθεια προσαρμογής ενός ζώου στον κόσμο των ανθρώπων, με τρόπο που να βολεύει και να μην ταλαιπωρεί πρωτίστως τους ίδιους τους ανθρώπους. Τα ζώα θα έπρεπε να ζουν ελεύθερα, να τρέχουν, να κοιμούνται και να κατουρούν όπου τους κάνει κέφι και όχι να μένουν έρμαια στα χέρια του κάθε κακομαθημένου και να περιμένουν πότε θα πάρει γραμμή για Μανίλα η κάθε Φιλιππινέζα για να συγκινηθεί να τα πάρει βόλτα.
Γι' αυτό λέω, καλύτερα μακρυά και αγαπημένοι. Αυτά στη ζούγκλα του Αμαζονίου και εγώ στη ζούγκλα της Λευκωσίας.
Α γεια σου! Α ΓΕΙΑ ΣΟΥ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις οτι τωρά θα σου κατεβεί το απανταχού ανωνυμάριο για τα γνωστά αγκρισμένα σχολια του τύπου "όποιος αποδείξει οτι αγαπά τα ζώα παραπάνω κερδίζει παράδεισο" ενεν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριττό να πω οτι συμφωνώ με 1000 μαζί σου.
Περιττό να σου πω ότι γι' αυτό έχουμε τον μετριασμό σχολίων!
ΔιαγραφήΑν συμφωνούν μαζί μου κοτζάμ Αχάπαρη και Γρούτα τι άλλη επιβεβαίωση θέλω;;;;;;;;:-Ρ
εμείς πάντως τον λεβέντη τον εκπαιδεύσαμε μόνοι μας. έτσι ξέρει μόλις ακούσει το αλουμινόχαρτο να τρέχει γιατί θα τσιμπήσει κανένα κομμάτι χαμ από τα σάντουιτις που φτιάχνω, μόλις ακούσει το μπιμπ του φούρνου μικροκυμάτων υπολογίζει ότι παίζει φαί και μόλις μας δει να κάτσουμε στο τραπέζι έρχεται και μαζεύει ό,τι πέφτει από τις μικρές.
ΑπάντησηΔιαγραφήμε την ίδια λογική αγαπημένη μου θα έπρεπε να παραμείναμε στην εποχή των σπηλαίων. όπως μαθαίνουν οι άνθρωποι να ζουν στα διαμερίσματα των 2Χ2 μαθαίνουν και τα ζώα. και όταν τα αγαπάς πραγματικά έχεις σχέση όμορφη που αξίζει τον κόπο. και να τα πάρεις περίπατο και να τα αγκαλιάσεις και να παίξεις μαζί τους.
Με τη διαφορά φιλενάδα ότι οι άνθρωποι στα διαμερίσματα έχουν μια πιο άνετη και ευχάριστη ζωή. Ρώτησες αυτά τα τεράστια σκυλιά αν προτιμούν να είναι στα διαμερίσματα των 2Χ2 και να κατουρούν σε δοχεία και σου απάντησαν καταφατικά;
Διαγραφήένας σκύλος το μόνο που χρειάζεται καλή μου είναι αγάπη για να είναι ευτυχισμένος. όταν έχει την αγάπη περνά καλά και στο 2χ2 και στο έχω αυλή και κουβέρντα δίπλα από τη θέρμανση και δικό μου shower όπως ο δικός μου :)
Διαγραφήσοβαρά όμως σκέφτομαι να πιάσουμε ακόμη ένα κουτάβι και θέλω να το γνωρίσεις από μικρό να δεις τι τέλειο που θα είναι. θα σου κάμνει έτσι φλουθφφφφ να σου διά φιλιά γεμάτα σάλια.
Μπρέντα μου, γράφεις ακριβώς ό,τι θα υποστήριζε οποιοσδήποτε καλωσυνάτος άνθρωπος,που δεν είχε ποτέ του κατοικίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά από τη στιγμή που κάποιος δεν είχε ποτέ του κατοικίδιο δεν θα έπρεπε να είχε και γνώμη για την εκπαίδευση ή την αγάπη των κυριων του,εκτός αν έχει προσέξει πραγματική κακομεταχείρηση.
Αν ζήσεις με μια γάτα ή ένα σκύλο θα προσέξεις ότι η ίδια η Φύση τους δίνει κάποια χαρίσματα. Μερικά είναι ευγενικά,διαθέτουν αριστοκρατικότητα που δεν διδάσκεται σε καμία σχολή νεόπλουτων οξυγενέ δωδεκάποντων. Άλλα είναι ζωηρά και παιχνιδιάρικα ενώ κάποια είναι μούτρα.
Εσύ ως κύριος/α του σκύλου/γάτου/ιγκουάνα καλείσαι να το εκπαιδεύσεις όχι για να σου είναι πιο άνετη η συμβίωση μαζί του αλλά για να ξέρει ποιό είναι το μέτρο. Σε περίπτωση που ανησυχείς πως είναι καταπίεση της ελευθερίας του,λανθάνεσαι. Η ίδια η μαμά του ασχολήθηκε με τους τρόπους του κατά τις πρώτες βδομάδες της ζωούλας του.
Αν τύχει να έχεις γάτες στην αυλή,θα δεις τη μάνα γάτα να διδάσκει στις κόρες ΠΩΣ να περπατούν,πιθανόν και πώς να σαγηνεύουν τους αρσενικούς γάτους.
Αν έχεις σκυλιά,θα δεις τη μάνα να θυμώνει στα παιδιά της όταν παρεκτρέπονται.
Η ίδια η Φύση λοιπόν προδιαθέται κοινωνικούς κανόνες που καλείτε κάθε είδος να σεβαστεί.
Σίγουρα,αν ζεις σε μονάρι δεν είσαι ζωόφιλος αν φυτέψεις ένα ροτβάιλερ στο κέντρο του αλλά μην ανησυχείς,στο τέλος το ροτβάιλερ θα κερδίσει.Αυτό θα απλώνεται στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση.
Στα σοβαρά,ναι,πριν κάνεις επιλογή σκύλου πέρνα από το καταφύγιο σκύλων και δες ποιός μέγεθος/τρίχωμα μπορείς να φροντίζεις πραγματικά.Μην αγοράσεις την πιο μοδάτη ράτσα γιατί έτσι κάνουν όλοι!
Αν έχεις κατοικίδιο,οφείλεις να ασχολείσαι μαζί του και να μην αφήνεις τις ευθύνες στην υπηρέτρια ή στη μάνα σου-καμιά φορά τα 2 πάνε πακέτο.
Ξαλάφρωμα σε δοχείο δεν έχω δει ποτέ εκτός από μια γάτα της γιαγιάς μου,που ήθελε και ήξερε να χρησιμοποιεί την τουαλέτα. Αν εννοείς πως η αμμοδόχος είναι κακό χμ...δεν ξέρω,οι γάτες και οι μικροί σκύλοι φαίνεται να είναι μια χαρά με αυτήν.
Και όπως είπε η Μάνα,τα σκυλιά ζώντας με τους ανθρώπους αποκτούν κι άλλο κωδικό συμπεριφοράς. Ο Μάρσαλ σε χαιρετά,σου δίνει το χέρι του ως ένδειξη φιλίας-δεν του το μάθαμε ποτέ-,θα βεβαιωθεί πως αδειάσατε παρέα το πιάτο ΣΟΥ πριν συγκινηθεί να αγγίξει το δικό του. Μας βάζει τις φωνές-δεν γαβγίζει,φωνές βάζει-αν τον αφήσουμε μόνο του κι έχει νυχτώσει.
Αλλά θα πάει και τον περίπατο του καθημερινά,να παίξει με άλλους σκύλους,να εκτονωθεί και να χαρεί την παρέα τους όπως χαιρόμαστε εμείς να βγούμε με τους φίλους μας.
Στη ζούγκλα πολλοί σκύλοι θα μετατρέπονταν ξανά σε λύκους.Όχι όλοι όμως. Όπως και στη ζούγκλα της πόλης δεν μετατρέπονται όλοι οι άνθρωποι σε πιθηκοειδή.
Δεν διαφωνούμε σε όλα φίλτατη θάλασσα! Εν πάση περιπτώσει αυτό που ήθελα να πω με την ανάρτηση μου είναι ότι το να προσπαθούμε να μετατρέψουμε σε ανθρώπους τα ζώα δεν μας καθιστά ζωόφιλους. Όσοι δεν εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία, δεν τους αφορά η ανάρτηση μου και δεν θα πρέπει να θίγονται!
ΔιαγραφήΈχει ζώα που απολαμβάνουν την ανθρωπίαση τους. Η σκυλίτσα της κολλητής μου έχει αγαπημένο φόρεμα-ένα ροζ με τούλι σαν φόρεμα μπαλαρίνας-και δεν το πίστευα μέχρι που την είδα να κλαίει να το φορέσει. Της το έβαλε,ησύχασε κι άρχισε να μας κάνει και πασαρέλα!Μετά χύμηξε στον αγαπημένο της μπουλούκο για άγριο σεξ. Κρυμμένη κάτω από το τραπέζι.
ΔιαγραφήΤραγικό; ίσως...
Έχεις δίκαιο με τις υπερβολικές συμπεριφορές,εξάλλου στην ίδια κατηγορία βρίσκονται και οι άνθρωποι που θυσιάζονται για τα τετράποδα αλλά δεν δίνουν στον συνάνθρωπο τους ούτε νερό.
Δεν θίγομαι από μια τέτοια ανάρτηση,απλώς εμείς οι ..."γονείς",το παίρνουμε κάπως προσωπικά το θέμα.Κυρίως γιατί όλοι τους αγοράσαμε κατά καιρούς κάποιο υπερβολικό δώρο. Όπως και να΄χει,θα συμφωνήσω με την Ράνια,σου πάνε τα σκυλάκια,το σκέφτηκες ποτέ; Μετρίου μεγέθους,παιχνιδιάρικο και καλωσυνάτο. :))))))))))))))))))
Συμφωνώ εν μέρει μαζί σου στο οτι κάποιοι έχουν τα ζώα τους για αξεσουάρ, αλλά στις πλείστες περιπτώσεις που τα αγαπούν καλύτερα να είναι σε ένα διαμέρισμα με ζακετούλλα όπως λες κι εσύ παρά έξω πεινασμένα και σε άθλια κατάσταση. Εν παση περιπτώσει, εν μπορώ να καταλάβω τι λογική εν αγαπώ τα ζώα. Αν θέλεις μην έχεις ζώο σπίτι σου γιατί έτσι κι αλλιώς είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά γιατί να τα μισάς και να τα σιχαίνεσαι? Ένιγουει πιστεύω ακράδαντα οτι οι άνθρωποι που εν αγαπούν τα ζώα τζαι που τους κάμνουν κακό είναι σκατάνθρωποι τζαι έχουν μεγάλο πρόβλημα στον εγκέφαλο ή εδέρναν τους που ήταν μιτσιοί τζαι έχουν ψυχολογικά που άρεσκονται να τα βγάζουν σε πλάσματα που δεν τους εφταίξαν. Τζαι όσο σου τα έπρησαν αυτοί που διαλαλούν πως τα αγαπούν άλλο τόσο μας τα έπρησες εσύ οτι τα σιχαίνεσαι. Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος είσαι εσύ και πως σε έπρηξα; Χαχαχα άτε μάνα μου διακρίνω θέμα με τη διαχείριση των νεύρων σου. Δεν είπα ότι τα μισώ και σίγουρα δεν τους κάνω κακό. Get a life και αν νιώθεις τόσο έντονα, άλλη φορά να λες επώνυμα τη γνώμη σου
ΔιαγραφήΠου είναι ο 666 να υπερασπιστεί την κοπέλα του;
Διαγραφήεγω λέω κρίμα που φοβάσαι τα σκυλιά γιατί νομίζω θα το αγαπούσες ιδιαιτέρως αν είχες!
ΑπάντησηΔιαγραφή...του χρόνου η Κυρία Α θα έχει και σκυλί! θα πηγαίνει στις δεξιώσεις με το σκυλάκι της!!!
Άτε πήγαινε ετοιμάστου εσύ;-) ομολογουμένως θα της πήγαινε αλλά να κάνουμε αυτά που κράζουμε;;;;
ΔιαγραφήΠολλά μεγάλο θέμα αννοίεις τωρά. Η Θάλασσα σου τα λέει όμορφα πιο πάνω από ότι είδα. Απλά να προσθέσω ότι δεν συμφωνώ με το "αγοράζω σκύλο" από τη στιγμή πο υ υπάρχουν τόσοι που δεν έχουν σπίτια (ειδικά στην Κύπρο που δεν τους θέλουμε για κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους όπως χρειάζονται τα λυκόσκυλα και οι Αγίου Βερνάρδου σε κάποιες περιπτώσεις).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα νομίζω ότι είναι όλα "in your mind" που λένε και στα χωριά μας, και αν σιγά σιγά κάνεις επαφές με κάποιο ζώο, θα τα ξεπεράσεις. Άμα θέλεις φυσικά. Άμα δεν θέλεις, όπως με όλα, δεν γίνεται τίποτε.
i zwi den einai mavro - aspro my dear. kai oles autes oi katigoripoieiseis anthrwpwn analogos twn goustwn tous, den katalavainw giati ginetai
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπρέντα μου γνωρίζοντας τη φοβία σου με αυτό το συμπαθέστατο είδος από μικρή καταλαβαίνω τους προβληματισμούς σου. Ο σκύλος όμως δεν είναι άγριο ζώο, προΐόν εξέλιξης και φυσικής επιλογής αλλά μια επιλεγμένη προσπάθεια εξημέρωσης του λύκου και διασταύρωσης ώστε να καταλήξουμε σε αυτά τα γλυκά και χαριτωμένα πλάσματα που πλέον η επιβίωσή τους εξαρτάται πλήρως από το δικό μας είδος. 'Αρα τα όρια "ανθρωποίησης" είναι λεπτά και εξαρτόνται στον κάθε ένα ιδιοκτήτη/αφεντικό του σκύλου. Προσωπικά, με ξενίζει να βλέπω λεφτά να σπαταλιόνται στο κάθε ακριβό παιχνίδι ή ρούχο για σκύλους (υπάρχουν και μάρκες ακριβές για σκύλους το ξερες;!) απ' τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι σε χειρότερη κατάσταση δίπλα μας. Το κάθε τι θέλει το μέτρο του, έτσι έλεγαν και οι αρχαίοι! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή