Παστίλιες για τον βήχα του άλλου

Καθημερινά επιβεβαιώνω ότι ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται. Σήμερα αγαπητοί αναγνώστες, παρά το ότι μας χωρίζουν μόνο 10 μέρες από την ανυπέρβλητη γιορτή του έρωτα, δυστυχώς θα μας απασχολήσει ο βήχας. Ναι ξέρω θα προτιμούσατε να μας απασχολήσει ο έρωτας, αλλά δυστυχώς αυτό που μας καίει σήμερα είναι ο βήχας, πως να το κάνουμε;

Ο βήχας λοιπόν όχι μόνο δεν κρύβεται αλλά έχει βαλθεί να μου καταστρέψει τις πολιτιστικές μου εξορμήσεις. Και εξηγούμαι:

Ψες αποφάσισα να εξιλεωθώ για τις trash παραστάσεις που παρακολούθησα τον τελευταίο καιρό -no offence Μιμή αλλά το "Μαμά που πας" κάνει τον Σεφερλή να φαίνεται έτοιμος για το Broadway - και πήγα στην παλιά -νέα σκηνή Θοκ για να παρακολουθήσω τον Γυάλινο Κόσμο του Τένεσι Ουίλιαμς. Μια αρκετά καλή προσπάθεια κατά την άποψη μου, από μια ομάδα που μόλις συστάθηκε από νέους και ταλαντούχους ηθοποιούς. Το ενδιαφέρον σκηνικό και οι συμπαθητικές ερμηνείες ανταποκρίθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό στις απαιτήσεις ενός αναμφίβολα αριστουργηματικού θεατρικού έργου. Ως σύνολο λοιπόν, θα μπορούσα να πως ότι η χθεσινοβραδινή μου εξόρμηση θα ήταν μια απολαυστική εμπειρία, αλλά....

Δεν πέρασαν τα πρώτα πέντε λεπτά και ξαφνικά άρχισαν τα πρώτα γκουχ γκουχ από την κοπέλα που καθόταν πίσω από μένα. Μικρά διακριτικά γκουχ, που όμως ουδόλως περνούσαν απαρατήρητα. Αυτής θα της τον κόψω τον βήχα σκέφτηκα, αλλά μετά λέω τι φταίει κι αυτή η καημένη μπορεί πριν λίγο να αρρώστησε, ας μην είμαι υπερβολική. Μέχρι να ολοκληρώσω τη σκέψη μου όμως, άρχισαν άλλα γκουχ πιο δυνατά από μια ηλικιωμένη κυρία κάτω δεξιά. Να εξηγήσω ότι το κείμενο θέλει συγκέντρωση, δεν είναι κοτζιακάρο τέζα που αν χάσεις και 5-6 ατάκες δεν χάθηκε ο κόσμος. Ενώ λοιπόν κατέβαλλα σοβαρότατες προσπάθειες συγκέντρωσης στο δράμα του Τομ και της Λάουρα, δέχομαι τη χαριστική βολή από τον ευτραφή κύριο μπροστά μου, που με βήχα ανθρώπου που καπνίζει τρία πακέτα Marlboro ημερησίως, έπαιζε με τα νεύρα μου και την τύχη του. Και να σου η Λάουρα να κλαίει το σπασμένο γυάλινο μονόκερο και το κομμένο κερατάκι του και να τα γκουχ γκουχ από πίσω, και να η μάνα του Τομ να του σπάει τα νεύρα με τις συμβουλές της, και να ο ευτραφής κύριος με τον τσιγαρόβηχα του, να σπάει τα δικά μου. Γκουχ απο 'δω, γκουχ γκουχ από κει, κάποια στιγμή το μόνο που ήθελα ήταν να αρχίσω να μοιράζω παστίλιες και νερά και να κάνω μια ανακοίνωση "οι άρρωστοι να μας αδειάσουν την γωνιά".

Ίσως να διαφωνείτε μαζί μου αλλά εγώ πιστεύω πως όπως επιβάλλεις στο κοινό να βάλει στο αθόρυβο κινητό, έτσι θα πρέπει να απαγορεύεται και ο βήχας. Εντάξει δεν λέω, μπορεί να στεγνώσει το στόμα σου και να θέλεις να καθαρίσεις το λαιμό σου, δεν θα σου τον κόψουμε κιόλας! Τι τον θέλεις όμως κύριε μου τον Γυάλινο Κόσμο με την χρόνια βρογχίτιδα; Να τον καταπιείς κι αν δεν μπορείς να μου κάνεις τη χάρη να αποχωρήσεις. Επειδή όμως δεν έχασε κανείς την ντροπή του για να τη βρει ο Κύπριος θεατής, θα κάνω κι εγώ μια εισήγηση να εξετάζονται όλοι από ιατρό πριν εισέλθουν στις αίθουσες και μόνο με την έγκριση του ειδικού θα δικαιούνται να παρακολουθήσουν την παράσταση. Επίσης θα καταμετρώνται οι βήχες και στα τρία γκουχ θα καίγεσαι. Άλλο τρόπο δεν βρίσκω να απολαύσουμε κι εμείς του ποιοτικού μια παράσταση με την ησυχία μας!