Τα Γκάζια

Σήμερα θα μας απασχολήσουν οι τάσεις στην εκπαίδευση.Είναι γνωστό άλλωστε, ότι όπως σε όλα έτσι και στην εκπαίδευση οι Κύπριοι ανέκαθεν ακολουθούσαν πιστά τις τάσεις της μόδας. Με εξαίρεση λοιπόν τα παραδοσιακά επαγγέλματα του γιατρού, του δικηγόρου και του λογιστή που είθισται να πάει σόι το βασίλειο, παρατηρούμε τις ακόλουθες ανακατατάξεις στις τάσεις ανά δεκαετία. 

Δεκαετία του 1990: Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές, οι γνωστοί σε όλους μας ΙΤάδες! Ήταν η περίοδος που άρχισαν τα τεράστια Amstrad να παίρνουν θέση σε κάθε Κυπριακό σπίτι που σεβόταν τον εαυτό του και συνεπώς έπρεπε κάποιος από όλους να μάθει να λειτουργεί αυτό το μαραφέτι. Στάληκαν λοιπόν τα νιάτα της Κύπρου να εκπληρώσουν το χρέος τους αυτό - σοφά όπως αποδείκτηκε αφού με την επιστροφή τους έγιναν ανάρπαστοι στην αγορά εργασίας. 

Δεκαετία του 2000: Η δεκαετία του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι! Όπως η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια, έτσι και κάθε κυπριακή οικογένεια δεν πρέπει μόνο να είναι (εδώ γελάμε) αλλά και να φαίνεται ευρωπαϊκή. Ο σκοπός επιτεύχθη διά της ακαδημαϊκής οδού, όταν χιλιάδες νέοι και νέες -συμπεριλαμβανομένης και της γράφουσας- πρόσθεσαν ένα "european" στον τίτλο του πτυχίου τους και οι περήφανοι Κύπριοι γονείς μπόρεσαν επιτέλους να δουν τον υπόλοιπο κόσμο στα μάτια. Βροχή τα πτυχία των "European Studies", "European Law", "European Economics", "European Politics" και δεν ξέρω 'γω τι άλλο. Μεταξύ μας, η δική μου εμπειρία είναι ότι ουδέποτε μου χρησίμευσαν αυτά που έμαθα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποια στιγμή άλλαξε εντελώς η δομή της οπότε μου έγιναν και επισήμως άχρηστες οι όποιες γνώσεις απέκτησα. Η αλήθεια να λέγεται όμως, οι πλείστοι Ευρωκύπριοι αποκαταστάθηκαν επαγγελματικά τελικά και αυτοί, κυρίως όμως λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν, και όχι λόγω του Ευρωπαϊκού τίτλου σπουδών!

Και φτάνουμε αισίως στη Δεκαετία του 2010: Η δεκαετία με τα γκάζια. Aka "κάζια". Η λέξη που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Κυπριακή καθομιλουμένη για το προσφιλές σε όλους μας "φυσικό αέριο" την ύπαρξη του οποίου μέχρι πριν μερικά χρόνια αγνοούσαμε σχεδόν όλοι πλην του Κασίνη (που και εκείνον κανένας δεν τον πίστευε). Και ύστερα ήρθαν τα κοιτάσματα. Και το Οικόπεδο 12. Και η κρίση και τα κουρέματα και η ανεργία. Και όπως ήταν αναμενόμενο εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στα "κάζια". Σε μια χώρα με βαθύτατη οικονομική κρίση και περί τους 75.000 άνεργους, ανάμεσα στους οποίους πολλοί λογιστές, δικηγόροι και ITάδες πια, η διέξοδος που βρήκαν τα πανεπιστήμια ήταν, ποια άλλη; Μα φυσικά τα "κάζια"! 

Από μια πρόχειρη έρευνα που έκανα στις Ανώτατες Σχολές της Κύπρου μας, προσφέρονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι τίτλοι σπουδών:

University of Nicosia: BSc Energy, Oil and Gas Management.

European University Cyprus: MBA στα πλαίσια του οποίου υπάρχουν electives σχετικά με Oil and Gas Management

Frederick University: MSc in Oil & Gas and Offshore Engineering

Σημειώνω ότι από τις σημαντικότατες εξελίξεις δεν θα μπορούσε να λείπει το Πανεπιστήμιο Κύπρου βεβαίως βεβαίως, το οποίο προσφέρει "Master Programme in Petroleum Engineering". 

Από τα πιο πάνω προκύπτουν φυσικά εύλογα ερωτήματα όπως για παράδειγμα, το πως εν μία νυχτί βρέθηκαν τόσοι πολλοί ακαδημαϊκοί εξειδεικευμένοι στον τομέα -αν ανάμεσα τους δω τον Κασίνη δεν θα εκλπαγώ καθόλου- αλλά και τεράστιες αμφιβολίες ως προς την δυνατότητα αξιοποίησης ενός σεβαστού αριθμού νέων που εικάζω ότι θα μπουν στον πειρασμό να ακολουθήσουν αυτή την ακαδημαϊκή πορεία.

Εσείς λοιπόν που σκέφτεστε σοβαρά να το επιχειρήσετε, κάντε μου τη χάρη και αναρωτηθείτε πρώτα: Σε 3,4 ή 5 χρόνια όταν με το καλό θα έχετε αποφοιτήσει, θα βρείτε "κάζια" για να κάνετε management;  #just_saying