Σήμερα θα μιλήσουμε για κηδείες. Τι εννοείς περίμενες ένα πιο light θέμα για Δεκαπενταύγουστο; Μακάβριο για να είμαστε και στο πνεύμα των ημερών!
Άκου να δεις τι συμβαίνει. Δυστυχώς κάθε καλοκαίρι μου, είναι πια γεμάτο με κηδείες και μνημόσυνα, λες και γίνεται επίτηδες για να αντισταθμιστούν οι ακατάσχετες γαμήλιες υποχρεώσεις που έχω όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Θα σας πω λοιπόν κάτι που παρατηρώ εδώ και καιρό όποτε πάω σε κηδεία. Έχω πλέον πεισθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που έλκονται από το δράμα. Όταν αναφέρομαι σε δράμα δεν μιλώ φυσικά για μια δακρύβρεχτη ταινία ή ένα λυπητερό βιβλίο. Μιλώ για γνήσιο, πραγματικό πόνο που προκαλεί η απώλεια αγαπημένων προσώπων, που σου σουβλίζει το στομάχι και που σε κρατά ξύπνιο τα βράδια. Αυτόν λοιπόν τον πόνο, είμαι πεπεισμένη ότι κάποιοι άνθρωποι απολαμβάνουν να παρακολουθούν.
Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι γεμίζει η εκκλησία με άσχετους που έρχονται να πουν το "ύστατο χαίρε" στον νεκρό, χωρίς να έχει καν προηγηθεί άλλο "χαίρε" όσο αυτός ήταν εν ζωή. Εγώ πάντως, αν είναι να πάω σε κηδεία θα είναι είτε κοντινού μου προσώπου, είτε άμεσα συγγενικού προσώπου (από 2ο βαθμό και κάτω!) πολύ κοντινού μου ανθρώπου. Αν δε, σοβαρότατοι κοινωνικοί λόγοι επιβάλλουν την παρουσία μου σε κηδεία προσώπου που δεν γνώριζα, θα κάτσω σε μια γωνιά φρόνιμη, να προσευχηθώ ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του, να πω και τα δικά μου μαζί Του, αφού έχω την ευκαιρία και έξω της πόρτας που λεν και στο χωριό μου!
Είναι λοιπόν δυνατόν, να μαζεύονται άνθρωποι άγνωστοι σε κηδεία, να παίρνουν σκάμνο στην πρώτη σειρά και μόλις ο Παπάς πει το "δεύτε τελευταίον ασπασμόν" να τρέχουν να αποχαιρετήσουν τον αποβιώσαντα πρώτοι και καλύτεροι; Προφανώς οι άνθρωποι αυτοί εξιτάρονται από το δράμα που παρακολουθούν, προφανώς διεγείρονται από το μαύρο δάκρυ που χύνεται και προφανώς τους συναρπάζει η θέα του πτώματος σε κουτί από καρυδιά. Θα μου πεις, μπορεί να μην έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Θα σου πω προτιμώ να βλέπω τηλεόραση χωρίς να έχει σήμα, παρά να πάω σε κηδεία γι' αυτό και πάλι δεν τους καταλαβαίνω. Εκτός κι αν ανήκουν στην Οικογένεια Άνταμ.
Αυτά από μένα, φεύγω για διακοπές σύντομα και ελπίζω να γυρίσω με λιγότερο μαύρη διάθεση!
...And don't do anything I wouldn't do.
Καλά να περάσεις και ζωή σε λόγου μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπεσες πάνω στο θέμα πάντως! Εχω 2 κηδείες σήμερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπήα σε κηδεία κοντινού ατόμου κοντινού μου ατόμου. Ήθελα να είμαι εκεί για αυτόν που έμεινε πίσω, όχι για αυτόν που έφυγε. Ήξερα ότι χρειαζόταν κάποιο άτομο εκεί, κάποιον που δεν περίμενε να δει, κάποιον που θα μπορούσε να αγκαλιάζει και να μην έχει τύψεις ότι ο άλλος πέθανε κι εγώ θέλω παρηγοριά. Έτσι το είδα, ένοιωσα την ανάγκη να πάω για το φίλο μου, και το έκανα. Η λογική μου (όπως και το συναίσθημα) λέει ότι καλά έκανα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πήγα καν να δω το νεκρό, δεν ήμουν καν μες στο πλήθος.
Καλές δακοπές και με το νου σου (όπως μου λέει η μάμμα μου). :)
Γιατί το να ανοίγουν κάποιοι την εφημερίδα κατευθείαν στις κηδείες και τα μνημόσυνα που το βάζεις? Τραγικό!!
ΑπάντησηΔιαγραφήP.S. Με το ταίρι που διαθέτεις είμαι σίγουρη ότι θα έχεις καλές διακοπές!!!
Καλλιπάτειρα
εν τω μεταξύ ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήέτυχε να δω έως και μικρές κορούες (10-12 χρονών) να εκφράζονται σαν κοτζιάκαρες σε κηδεία γεναίκας που δεν εξέραν... άπειρα γελοίο, έθελα να τους βιζζινίσω που έναν νάχουν
Αν θέλεις μπορείς να δεις κι αυτό, που είναι πάρα πολύ κοντά στο σημερινό σου θέμα (με το οποίο συμφωνώ απόλυτα):
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://pistos-petra.blogspot.gr/2013/07/blog-post_18.html
Καλό σου απόγευμα (κι εύχομαι καλές διακοπές!)
Oh yes I will do many things that you won't...
ΑπάντησηΔιαγραφήμου κάμνουν εντύπωση τα μνημόσυνα παρά η κηδεία. που κατάντησαν υποχρέωση όπως το γάμο; Μα να μην πάω στο μνημοσύνο του ξαδέρφου του γιου του συμπέθερου; λες και θα παρεξηγήσει ο πεθαμένος. άσε τις διήμερες προετοιμασίες λες και πρόκειται για πάρτι.
και να έχουν μπουφέ με πίττες μετά στο σπίτι και καφέ και λοιπά, ήντα διαφορά έχουν που το πάρτι ακόμα εν εκατάλαβα
Διαγραφήκύριε ελέησον ασπούμε
Αμαν πράγματι! Είναι απαίσιες οι κηδείες. Εγώ να σου πω την αλήθεια ούτε σε κοντινά ή συγγενικά πρόσωπα θέλω να πηγαίνω όσο και να τους αγαπούσα γιατί δεν μπορώ να φανταστώ να τους θάβουν και να κλαίω μπροστά σε τόσους άλλους ανθρώπους. Οπόταν καταλαβαίνεις πόσο ανώμαλους θεωρώ αυτούς τους random people που παίρνουν σβάρνα τις κηδείες! Όξω απ'εδώ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορεί να έχουν insomnia, τζιαι να πηαίνουν στις κηδείες να κλαιν, για να μπορούν τη νύχτα να τζοιμηθούν. (όπως τον τύπο που το Fight Club.)
ΑπάντησηΔιαγραφήα ναι ρε, τζιαι καλές διακοπές!!
κοίτα που την μια, πολλοί ανθρώποι νομίζω θέλουν τούτο το δράμα, γίνεσαι κάπως το κέντρο της προσοχής, και θέλουν να παίξουν τουτον τον ρόλο. έστω κι αν δεν ήταν δικός τους άνθρωπος και γίνονται γελίοι θέλουν να κάμουν τους τεθλιμένους. για να τραβήξουν την προσοχή
ΑπάντησηΔιαγραφήπου την άλλη θυμίζει τους την θνησιμότητα τους, την οποία πολλοί αδαείς ξεχνούν. ότι σήμερα είσαι αύριο μπορεί να μεν..! και γι αυτό μπορεί να τους φκαίνει έτσι, κάμνουν τα πάνω τους βασικά
και υπάρχουν και κείνοι που σhιερουνται που επέθανε καποιος άλλος και όχιοι ίδιοι
En aplo eshei fai meta tis kideies kai ennoeitai k sta mnimosina. Enna xasei o kupreos p ta sioura. no fucking way!! Kales diakopes kai oi poles pellares..llies
ΑπάντησηΔιαγραφή@Βεατρίκη: Χαχαχα το ότι μπορεί να χαίρονται που επέθανε άλλος και όχι οι ίδιοι δεν μου πέρασε από το νου! Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Όλοι: Ευχαριστώ και να είστε φρόνιμοι όσο λείπω!
χχχ
Γι'αυτο αποτεφρωση. Γλιτωνεις την εκκλησια, μιλαμε η διαδικασια στο νεκροταφειο αν κραταει και 10 λεπτα πολυ λεω, οσοι ειναι να κλαψουν κλαινε και οι attention whores μενουν μαλακες γιατι δεν εφτασε ο χρονος να κανουν το show τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήBrenda μου στις τελεθταίες δύο κηδείες που πήγα είχε πάντα στην πρώτη σειρά ένα άτομο που η οικογένειες των πεθαμένων δεν το είχαν ξαναδεί. Κατόπιν εορτής (ή μάλλον δράματος) ανακαλύφθηκε κρυφή σχέση του πεθαμένου με το άτομο αυτό! Υπάρχει και αυτό το ενδεχώμενο πάντα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήm
Χαχα να κάτι που δεν είχα σκεφτεί! :-)
Διαγραφή