Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Θέλω να αλλάξω τον κόσμο

Όταν είσαι 6 είναι γλυκό να το λες.
Όταν είσαι 16 είναι ελπιδοφόρο.
Στα 31...σχεδόν 32 είσαι γραφικός.

Η μεγαλύτερη δυστυχία που νιώθω μεγαλώνοντας είναι η συνειδητοποίηση του πόσο λίγα πράγματα από τα φρικτά που με περιτριγυρίζουν, μπορώ να αλλάξω. Πόσο μικρή είναι η δύναμη μου και πόσο ασήμαντη η επιρροή μου. Το ερώτημα που αναπόφευκτα γεννάται είναι, συνεχίζω να αγωνίζομαι ακόμα και αν θα μπορέσω απλώς να αλλάξω τα πιο μικρά, ή αποδέχομαι μοιραία την ασημαντότητα μου και δεδομένου ότι μάλλον δεν θα γίνω ποτέ πλανητάρχης αφοσιώνομαι αποκλειστικά στη μάχη της επιβίωσης μου;

Κάποτε είχα διαβάσει το ακόλουθο που μου αποτυπώθηκε:

Μπορεί να μην καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά τουλάχιστον θα πούμε ότι προσπαθήσαμε. 

Γράφω επιστολές. Για παράπονα, για νοοτροπίες νοσηρές, για πρακτικές που με ενοχλούν, που θεωρώ ανήθικες, που είναι παράνομες, που θέλω να αλλάξουν. Είμαι σίγουρη ότι συχνά δεν φτάνουν καν στον προορισμό τους. Πέφτουν σε ώτα και μάτια ανθρώπων που "απλώς τη δουλειά τους κάνουν", "εκτελούν οδηγίες", "έτσι τους είπαν να κάνουν εδώ και χρόνια". Αναγνωρίζω ότι η συνήθεια μου αυτή ενδεχομένως να αποκαλύπτει μια Brenda σπαστική, γραφική, "αθκειασερή". Ίσως να φέρνω ανθρώπους σε δύσκολη θέση θέτοντας τους προ των ευθυνών τους και των καθηκόντων τους. Οι πλείστοι που μοιράζομαι μαζί τους τις ενέργειες μου τις χαρακτηρίζουν μάταιες. Έρχονται όμως -σπάνια ομολογουμένως- άνθρωποι επαγγελματίες, που νοιάζονται και τους διαψεύδουν. Τέτοιες στιγμές είναι οι μικρές μου νίκες. Και αποφασίζω ότι αξίζει να συνεχίζω να γράφω επιστολές. Όσο έχω όρεξη, κι όσο ελπίζω σε αλλαγή νοοτροπίας.

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην ευγενική κυρία της Α.Η.Κ. που μου απάντησε με επαγγελματισμό και επάρκεια στο email μου και στον χρήστη του twitter της Ελληνικής Τράπεζας που ανταποκρίθηκε άμεσα. Είναι επίσης αφιερωμένη στο Χ. που κοροϊδεύει τις επιστολές μου.

10 σχόλια:

  1. Το κάνεις να ακούγεται σαμπώς και υποτιμώ ή χλεύαζω τις επιστολές σου. Λες και δεν ξέρει το σύμπαν ότι για κάτι τέτοια "χούγια" σου, σε λατρεύω.

    Επί της ουσίας να σου πω ότι δεν θεωρώ ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, παρά μόνο τον εαυτό μας. Και όσοι ρομαντικοί/γραφικοί πιστεύουν ότι θα γίνουν οι νέες μητέρες Τερέζες, ας το κάνουν χωρίς να τα πρήζουν σε όλους εμάς τους υπόλοιπους που έχουμε μυριστεί τα σκατά πρώτοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επί της ουσίας σου λέω ότι πρέπει ο καθένας να βάλει το λιθαράκι του. Αλλιώς να μην έχει απαιτήσεις από τους υπόλοιπους!

      Διαγραφή
    2. Το λιθαράκι σου όμως το θέτεις αλλάζοντας τον εαυτό σου, όχι πρήζοντας τους υπόλοιπους να αλλάξουν.

      Διαγραφή
  2. Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.

    Τον κόσμο μπορεί να μην μπορείς να τον αλλάξεις. Μπορείς όμως να τον κάμνεις καλύτερο και αυτό είναι που αξίζει. Και δεν το λέω επειδή είσαι φίλη αγαπημένη. Αν βοηθήσεις κάποιον, αν ξελασπώσεις κάποιον, αν μιλήσεις σε μια αδικία, αν σταθείς για το σωστό, κάμνεις τον κόσμο καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι πρέπει να μιλούμε. Όταν κάτι δεν λειτουργεί σωστά, πρέπει να απαιτούμε να λειτουργήσει. Τα κρύψε να περάσουμε μας έφτασαν εδώ που είμαστε.

      Διαγραφή
  3. Είμαι μαζί σου, και καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες.
    Χτες είδα τη συνέντευξη του κυρίου Θεμιστοκλέους και του κυρίου Γαβριηλίδη σε κάποια εκπομπή, και όταν ο κος Γαβριηλήδης προσπαθούσε να πείσει τον κύριο Θεμιστοκλέους ότι τα ΛΟΑΤ άτομα αντιμετωπίζουν ρατσισμό στην Κύπρο, το επιχείρημα του κυρίου Θεμιστοκλέους ενάντια σε αυτό τον ισχυρισμό είναι ότι δεν υφίσταται τέτοιο θέμα, διότι "ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έκανε παράπονο, δεν έγραψε επιστολή και να πει ότι βιώνει ρατσισμό επειδή είναι ΛΟΑΤ".
    Οπότε αν όλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο κανένα πράγμα δεν πρόκειται να βελτιωθεί αν δεν κάμει κάποιος παράπονο για το πώς λειτουργούν τα πράγματα.
    Αν μη τι άλλο κάμνεις το για το γαμώ το, για τη μαγκιά του να εξαιρείς τον εαυτό σου από καταστάσεις "ποιος έννα τα πει;", ή "ποιός ασχολείται;" ή "πελλός που ασχολείται" και όλα αυτά που ακούς κι εσύ.
    Να συνεχίσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η πρώτη πρόταση στο σχόλιο της Μάνας αθθύμισε μου τη ρήσην του Έγκελς "Η βία είναι η μαμμή της ιστορίας".
    Εννά ξαναπώ κάτι που είπα πολλές φορές με πολλές αφορμές. Ο άθρωπος έshιει μιαν βασικήν επιδίωξην στην πολλά σύντομην ζωήν του: να εν ευτυχισμένος.
    Υπάρχουν τόσα είδη χαρακτήρων τζιαι συμπεριφορών όσα τζιαι αθρώποι ουσιαστικά. Οπότε στο θέμαν "τι πρέπει να κάμω;" η απάντηση εν απλή: "κάμε ότι σε κάμνει πιο ευτυχισμένον". Αν τούτον σημαίνει "ακτιβισμός" ή "αδράνεια" ή κάπου ανάμεσα στα θκιό ολίγην σημασίαν έshιει, όπως ολίγη είναι όντως η σημασία της ύπαρξης του καθενός μας για τον κόσμον τζιαι ακόμα παραπάνω το αχανές σύμπαν. Σημασίαν έshιει στο τέλος να περάσεις τούτα τα λλία σχετικά χρόνια που έshιεις στον κόσμον τούτον όσον πιο ευτυχισμένα μπορείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 1. Τζιαι ποιος σου έδωκεν το δικαίωμα να τον αλλάξεις; Σε ποιο άρθρο είναι γραμμένο; :-P

    2. Αυτό που κατέληξα στα -αντα τόσα είναι ότι τον κόσμο πρέπει να τον αποδεχτείς. Να αποδεχτείς την ομορφιά και την ασχήμια. Το δίκαιο και την αδικία. Να αποδεχτείς την απόγνωση που δημιουργεί η καθημερινότητα.

    3. Κανένας δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να κάνεις τη δική σου ζωή , τη δική σου καθημερινότητα όσο καλύτερη θες. Κι όπως την θες. Γι αυτό πολύ καλά κάνεις και διαμαρτύρεσαι! Συνέχισε να τους πρίζεις. Απλά δες ότι το κάνεις για σένα. Για τη δική σου ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαζί σου Μπρεντάρα μου!!! Κι άστον αγαπημένο να σε περιπαίζει... Εν τούτο που λαλείς πιο πάνω... Πρέπει να μιλούμεν, να απαντουμεν.. Κανεί πιον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μπορεί να μεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο αλλά αν με τις επιστολές σου αλλάζεις τον κόσμο ΣΟΥ, τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι προσωπικά, ε κάτι έκαμες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εσύ το λες λογοκρισία, εγώ το λέω προσοχή στο κενό μεταξύ ανώνυμου και anonymous