Εξομολόγηση

Το μυστήριο της Εξομολόγησης ανέκαθεν μου προκαλούσε μεγάλο άγχος, ωστόσο απέφευγα να προβληματιστώ ως προς το γιατί. Στο Λύκειο θυμάμαι μια μέρα όταν μας επισκέφθηκε ιερέας για όσους μαθητές ήθελαν να εξομολογηθούν, εγώ έσπευσα να βγω -ευκαιρίας δοθείσης- πρώτη απ' την τάξη. Καθ' οδόν όμως το ξανασκέφτηκα και για λόγους που μέχρι σήμερα δεν είμαι σίγουρη ότι έχω αντιληφθεί, μετάνιωσα και επέστρεψα στην τάξη μου. 

Πέρασαν πολλά χρόνια και κάθε φορά που πλησιάζει το Πάσχα μου περνά φευγαλέα από το μυαλό η σκέψη να το επιχειρήσω, αλλά πάντα έβρισκα μια δικαιολογία. Θες επειδή αντιλήφθηκα πως όσο μεγαλώνω, τόσο πιο δύσκολο θα μου φαίνεται, θες επειδή με διαπνέει πλέον ένα πνεύμα "αντιμετώπισε τους φόβους σου" αποφάσισα τις προάλλες να πάω να εξομολογηθώ για να μπορέσω να πάρω την ευλογία για να κοινωνήσω. Σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω ότι δεν θρησκεύομαι συχνά. Πηγαίνω στην Εκκλησία περίπου 1-2 φορές το μήνα, επειδή νιώθω την ανάγκη να το κάνω, ωστόσο παράλληλα αμφισβητώ έντονα πολλές τυπολατρικές επιβολές.

Όταν λοιπόν πήγα εκείνο το απόγευμα - λίγη ώρα πριν, άρχισα να έχω και πάλι δεύτερες σκέψεις αλλά τις αγνόησα- είχα αγχωθεί λίγο. Μπήκα σε μια μικρή αίθουσα που βρίσκονταν ήδη δέκα άτομα και πήρα σειρά. Παρατήρησα ότι γύρω μου βρίσκονταν κυρίως νέοι άνθρωποι και ακόμη και μικρά παιδιά 5-6 ετών. Ήταν όλοι πολύ ευγενικοί και υπομονετικοί. Σε ένα παλιό κασετόφωνο έπαιζαν εκκλησιαστικοί ύμνοι της Μ. Εβδομάδας. Ήμουν προετοιμασμένη για αναμονή κάποιων ωρών, γι' αυτό και πήρα ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη και άρχισα να διαβάζω. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ιδέα τι με περίμενε και δυστυχώς εγχειρίδιο για την Εξομολόγηση δεν εντόπισα. Άρχισα να ψάχνω στα βιβλία του Γέροντα Παϊσιου tips αλλά μάταια. Αποφάσισα λοιπόν να του πω ευθέως: "Πάτερ είναι η πρώτη μου φορά και δεν έχω ιδέα τι περιμένεις να ακούσεις από εμένα!" 

Η τελευταία μου σκέψη λίγο πριν μπω μέσα -2 ώρες αργότερα- ήταν πως ένιωθα πως ήμουν σε προθάλαμο ιατρείου. Διαβάζαμε μέχρι να έρθει η σειρά μας, να μπούμε μέσα και να πούμε αυτό που μας απασχολεί. Μου έκανε μάλιστα τρομερή εντύπωση που ακριβώς αυτό ήταν και το πρώτο πράγμα που μου είπε ο Πάτερ μόλις κάθισα απέναντι του. Μου εξήγησε πόσο σημαντικό είναι να νιώσω άνετα με τον Πνευματικό μου και πως δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα αν τελικά επέλεγα κάποιον άλλο. Δεν ξέρω αν έτσι γίνεται η Εξομολόγηση, αλλά εγώ βρήκα έναν άνθρωπο που του εκμυστηρεύτικα το άγχος μου, τους φόβους μου, αυτά για τα οποία μετανιώνω αλλά ακόμα και τις απορίες μου και δεν ένιωσα σε καμιά στιγμή να με κρίνει, πόσο μάλλον να με κατακρίνει. Φυσικά μου είπε ότι δεν πρέπει να αργήσω να ξαναπάω, ότι έχω μεγάλο δρόμο να διανύσω αλλά έκανα ένα καλό πρώτο βήμα. 

Δεν μου αρέσει να λέω υπερβολές γι' αυτό δεν θα πω ότι ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Ήταν όμως μια σημαντική πρώτη επαφή με ένα ιερό μυστήριο, άγνωστο μέχρι πρότινος σε εμένα, που δυνητικά νιώθω ότι έχει να μου προσφέρει πολλά. Έγραψα την ανάρτηση αυτή γιατί πιστεύω ότι ανάμεσα μας υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν εμένα που ενώ πολύ θα το ήθελαν, φοβούνται πως μπορεί να βρεθούν σε αμηχανία ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα σφάλματα τους. Αυτό που μπορώ να τους πω είναι πως αν βρουν τον κατάλληλο Πνευματικό και το τολμήσουν, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, έχουν όμως πολλά να κερδίσουν.

Καλό Πάσχα να έχουμε!