Οδηγίες Κρίσης

Όπως έχω -νομίζω δηλαδή- πει και παλαιότερα, ανήκω στην προσφάτως δημιουργηθείσα κοινωνική τάξη των "νεόπτωχων". Των ατόμων δηλαδή που έχουν υπάρξει ευκατάστατοι στο παρελθόν, διάγουν ένα αβέβαιο παρόν και έχουν ένα μάλλον δυσοίωνο μέλλον. Τα κακά νέα είναι ότι με τις πρόσφατες οικονμομικοπολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, φαντάζει απίθανη η αναβάθμιση μου σε άλλη κατηγορία. Τα καλά νέα είναι ότι πλέον είμαστε τόσοι πολλοί οι νεόπτωχοι που κανείς δεν νιώθει μειωτικά, μη σου πω οι απ' έξω μπορεί να αρχίσουν να μας ζηλεύουν κιόλας. If you can't avoid it, enjoy it που λένε και οι Άγγλοι και χαίρομαι όταν διαπιστώνω ότι αρχίσαμε να απολαμβάνουμε τα δωρεάν, τα λαϊκά, τα γειτονικά, τα οικογενειακά, τα φιλικά. 

Το μάθημα και το ξεμάθημα είναι πολύ κοντά λένε κι εγώ το επιβεβαιώνω καθημερινά. Ένα σας λέω, κάποτε δεν περνούσε μήνας που να μην αγοράζω ξένα περιοδικά και να τα ρουφάω μέχρι και το τελευταίο σίγμα. Vogue, Marie Claire, Red, Elle, που μου στοίχιζαν ο κούκος αηδόνι έχουν πλέον αντικατασταθεί πανηγυρικά με τα διαφημιστικά φυλλάδια του Carrefour και του Metro. Τι κι αν κάποτε διάβαζα στην τουαλέτα για τις νέες τάσεις της Donna Karan και της Prada. Τώρα με τον ίδιο ενθουσιασμό μαθαίνω για τις προσφορές στα απορρυπαντικά και τα μαλακτικά και καταστρώνω πλάνα αγορών. Δεν βαριέσαι, όλα μια ιδέα είναι.

Γιατί το asos; που κάποτε με αναγνώριζε η ιστοσελίδα πριν ακόμα κάτσω στην καρέκλα του υπολογιστή; δεν ξέρω πόσο καιρό έχω να μπω να σερφάρω στο asos αλλά έτσι κι αλλιώς τα ερμάρια μου είναι γεμάτα ρούχα και παπούτσια που θα χρειαστώ πολλές ζωές για να φθαρούν. Αντίθετα, επισκέπτομαι ανελλιπώς το cheapercy και ενημερώνομαι για προσφορές και εκπτώσεις στα πάντα. Από θεατρικές παραστάσεις μέχρι χορτοκοπτικές μηχανές. Έγινα η βασίλισσα του κουπονιού!

Όμως έχω πια πεισθεί ότι υπάρχουν και πτυχές αυτής της κρίσης που ουσιαστικά θα βελτιώσουν το επίπεδο της ζωής μας. Ας πούμε για παράδειγμα, τις προάλλες βρισκόμασταν με τη μαμά μου στην Παλιά Λευκωσία και αποφασίσαμε να περάσουμε από τη λαϊκή. Για να εξηγούμαστε, αναφέρομαι στη μόνη λαϊκή που μας έμεινε, τη λαϊκή αγορά με τα αγγουράκια τα ορίτζιναλ! Λοιπόν, περπατήσαμε μέχρι τον κυκλικό κόμβο του "ΌΧΙ" (ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι και πάλι τον συμβολισμό εδώ) και με μεγάλη μου έκπληξη είδα να ξεδιπλώνεται μπροστά μου μια μεγάλη αγορά γεμάτη χρώματα και αρώματα! Είναι λυπηρό να συνειδητοποιώ ότι στα σχεδόν 30 μου για πρώτη φορά στη ζωή μου έφαγα ντομάτα γνήσια, ζουμερή, κατακόκκινη και μυρωδάτη, αντί αυτές τις ιμιτασιόν που αγόραζα τόσο καιρό από τις υπεραγορές. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για τις τιμές αλλά νομίζω είναι και αρκετά φθηνότερα τα προϊόντα, άσε δε την ικανοποίηση που νιώθεις όταν έρχεσαι σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο που ίδρωσε να παραχθούν τα προϊόντα που θα καταναλώσεις. Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να αναφέρω ότι μέχρι να καταλήξουμε στον γλυκύτατο γεροντάκο με την εγγονή του από το Παραλίμνι, η μαμά μου άδειασε το σακούλι στο άκουσμα ότι οι ντομάτες που κρατούσε ήταν από το Κελλάκι και εγώ με τη σειρά μου συνεχίζοντας την αντίσταση έπραξα το ίδιο όταν μας είπαν ότι οι επόμενες ντομάτες ήταν από τη Γερμανία. Σαν την υπολοχαγό Νατάσσα ένιωσα! Συνεχίσαμε στους ίδιους ρυθμούς με κουκιά, μαρούλια και κρεμμυδάκια και φύγαμε κατευχαριστημένες με την πρωτόγνωρη εμπειρία μας. Εισηγούμαι λοιπόν να κάνετε κι εσείς την βόλτα σας από τη λαϊκή, Τετάρτες και Σάββατα νομίζω αλλά επιβεβαιώστε το, και θα με θυμηθείτε.

Έχω συνεχώς την αίσθηση ότι αυτό το κραχ αν το αξιοποιήσουμε μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Εγώ τουλάχιστον, είναι πολλές αλήθειες που έχω αναγκαστεί να αντικρίσω κατάματα και να συνειδητοποιήσω την ματαιότητα γύρω μου και μέσα μου. Το πισωγύρισμα δεν είναι απαραίτητα κακό αν το παρελθόν ήταν καλύτερο από το παρόν. Αφού λοιπόν η ζωή μας έδωσε λεμόνια, να κάνουμε μια δροσερή λεμονάδα να την πιούμε μέχρι να αποκατασταθεί επιτέλους το δίκαιο και το ηθικό και ο καθένας πάρει αυτό που του αξίζει. Γιατί αυτό το τελευταίο το περιμένω με μεγάλη αγωνία να είστε σίγουροι!