Ο Νίκος κι εγώ

Αγαπημένε μου Νίκο,

Η σχέση μας, σε πληροφορώ γιατί πιθανότητα να μην το πήρες χαμπάρι, χρονολογείται από την άνοιξη του 2001 όταν μαθήτρια της Γ' Λυκείου έφευγα κρυφά από τη μάνα μου για να έρθω στην Πινδάρου να δουλέψω για τις βουλευτικές εκλογές. Σε γνώρισα, σε θαύμασα, σε λάτρεψα. Άλλωστε η ηγετική σου φυσιογνωμία, το καυστικό σου χιούμορ και η δυναμική σου προσωπικότητα δίνουν σε όποιον σε γνωρίσει μόνο δύο επιλογές: είτε να σε μισήσει, είτε να σε λατρέψει. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη κι εγώ που υπήρξα ανέκαθεν από τους πιο θερμούς σου υποστηρικτές (μέχρι και ότι δεν βάφεις τα μαλλιά σου επιμένω) δεν πίστευα ότι υπήρχε έστω μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να εκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας μια μέρα. 

Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωσα, μεγάλωσες κι εσύ (φάνηκαν επιτέλους καμιά δεκαριά άσπρες τρίχες στα προχθεσινά close-ups), σου συγχώρεσα τα λάθη σου -γιατί έκανες και πολλά πανάθεμα σε- και βρέθηκα στο Στάδιο Ελευθερία να σε καμαρώσω. Θυμήθηκα ότι κάποτε έλεγα πως αν γινόταν πραγματικότητα αυτό το τρελό το όνειρο το απατηλό θα έβαφα τα μαλλιά μου μπλε, θα κρεμμαλιζόμουν από τις κολώνες του Ελευθερία, θα έτρεχα γυμνή στους δρόμους, θα θα θα....

Δεν ξέρω αν είναι ένδειξη ωρίμανσης ή απώλειας του νεανικού ενθουσιασμού αλλά τίποτα ακραίο δεν έκανα χθες. Ούτε καν μπήκα σε διαδικασία να την πω σε όσους μου έκαναν τα νεύρα σμπαράλια σε όλη την προεκλογική περίοδο. Μου θυμίζει αυτό που διάβασα σε ένα ρεπορτάζ για κάποιαν που έχασε καμιά εκατοστή κιλά και όλο κι έλεγε πως μόλις φτάσει το στόχο της θα πάει να φάει πατάτες τηγανητές, αλλά τελικά μόλις τα κατάφερε πήγε κι αγόρασε μια συσκευή για να ψήνει λαχανικά στον ατμό. Τώρα που το διαβάζω μπορεί να μην είναι και εντελώς σχετική αυτή η ιστορία αλλά το έπιασες το νόημα Νίκο μου, λέμε εμείς οι δύο καταλαβαινόμαστε!

Τελοσπάντων, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι χθες στεκόμουν σε μια γωνιά στο Ελευθερία και ένιωθα βαθύτατη συγκίνηση γιατί τα καταφέραμε. Ενώ όμως προσπαθούσα να το συνειδητοποιήσω όλο αυτό άρχισα να συναισθάνομαι την ευθύνη που έχω έναντι των συμπατριωτών μου γιατί σε ψήφισα και με τη συμβολή μου σε ανέδειξα Πρόεδρο. Πιστεύω σε σένα και στις ικανότητες σου, αλλά πραγματικά αν τα κάνεις σκατά, αν παραβιάσεις με οποιοδήποτε τρόπο αυτή τη σύμβαση που υπογράψαμε χθες, θα είμαι η πρώτη που θα απογοητευτεί και δεν θα σε στηρίξει. Εδώ που φτάσαμε τα λάθη δεν συγχωρούνται και από τα βάθη της ψυχής μου ελπίζω πως δεν θα χρειαστεί. 

Καλή αρχή Νίκο μου.

Υ.Γ1: Πολύς ντόρος έγινε χθες για τις Ελληνικές σημαίες στο στάδιο Ελευθερία και πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι προς τι αυτή η συζήτηση.  

Υ.Γ.2: Το παρόν κείμενο δεν γράφτηκε σε καμία περίπτωση με σκοπό την πρόκληση των συναισθημάτων οποιουδήποτε. Αν όμως κάποιος αναγνώστης προκλήθηκε, απολογούμαι και ελπίζω να σταμάτησε να το διαβάζει. Αν παρ'όλα αυτά συνέχισε, διευκρινίζω ότι πικρόχολα σχόλια δεν θα δημοσιεύονται!