Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Money, μάνι - μάνι.

What would you do if money was not an issue?

Από τη μέρα που το διάβασα σε κάποιο μπλογκ - συγχωρέστε με σε ποιο, δεν το συγκράτησα- το σκέφτομαι. Αν τα λεφτά δεν ήταν ζήτημα, τι δουλειά θα έκανα; Αγαπώ το επάγγελμα μου αρκετά για να μην γκρινιάζω, τις περισσότερες μέρες τουλάχιστον, επειδή θα πάω δουλειά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα το επέλεγα αν το να κάνω ό,τι τραβά η ψυχή μου ήταν επιλογή. Για παράδειγμα, αν αύριο κερδίσω τα 11 εκατομμύρια στο τζόκερ θα πάω την Παρασκευή να υποβάλω παραίτηση. Ναι, δεν έμαθα από τα κουρέματα και δεν θα ζω με την αγωνία αν θα τα χάσω όλα μια μέρα!

Αποφάσισα ότι θα έπαιζα θέατρο. Ερασιτεχνικά δηλαδή, όχι επαγγελματικά. Τώρα που το σκέφτομαι αφού θα είχα πολλά λεφτά θα έκανα και εγγραφή σε καμιά σχολή της προκοπής. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της ανάρτησης μου, στο οποίο θα υπεισέλθω άμεσα. 

Είμαι μια μέτρια ερασιτέχνις ηθοποιός. Τα περιθώρια βελτίωσης μου είναι περιορισμένα, αν υπάρχουν. Αν αποφάσιζα να το κάνω επαγγελματικά θα ήμουν μια κακή επαγγελματίας ηθοποιός, στην καλύτερη περίπτωση θα ήμουν μέτρια.Αν και απολαμβάνω την διαδικασία, από την αρχή μέχρι το τέλος, του "ανεβάσματος" μιας παράστασης, όταν αποφάσισα τι θα σπουδάσω σκέφτηκα ότι αφενός θα πρέπει να ακολουθήσω ένα επάγγελμα που θα με γεμίζει, αφετέρου θα πρέπει να γεμίζει και το στομάχι μου, και των παιδιών μου αν αποκτήσω κάποτε. 

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση ήταν η προχθεσινή εκπομπή της Γωγώς Αλεξανδρινού στην οποία ο ηθοποιός Λευτέρης Σαλωμίδης, με δάκρυα στα μάτια έλεγε ότι μετακόμισε στη Γερμανία επειδή στην Κύπρο δεν μπορεί να τα βγάζει πέρα πλέον. Αρχικά τον λυπήθηκα, θεωρώ μάλιστα ότι θα μπορούσε το θέμα να παρουσιαστεί με τρόπο που να μην θίγει σε τέτοιο βαθμό την αξιοπρέπεια αυτού του ανθρώπου. Μετά όμως άρχισα να σκέφτομαι ότι επρόκειτο για έναν επιεικώς μέτριο ηθοποιό. Έναν από τους πάρα πολλούς, μέτριους έως κακούς ηθοποιούς που συναντούμε στην Κύπρο.

Προσπαθώ να θέσω όσο πιο κομψά μπορώ το ζήτημα: η ανεργία είναι πολύ σκληρή, τη νιώθω, τη ζω καθημερινά στο ίδιο μου το σπίτι εδώ και πολλά χρόνια. Ποιες είναι όμως οι δικές σου ευθύνες; Αν επιλέξεις το επάγγελμα του ηθοποιού, χωρίς μάλιστα να έχεις στοιχειώδες ταλέντο, με εξαίρεση την περίπτωση που έχεις πατέρα πρώην πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου να παίζεις στο θοκ, ή είχες την τύχη να πρωταγωνιστείς στην Τόλμη και Γοητεία που διαρκεί 30 χρόνια (I'm sorry Ronn, you suck!), το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή η ανεργία θα σου κτυπήσει την πόρτα.

Εκεί λοιπόν που θέλω να καταλήξω είναι στο εξής: όταν επιλέγεις την επαγγελματική σου πορεία μην το κάνεις σκεφτόμενος if money was not an issue, διότι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, money will always be an issue. Και αν το κάνεις, τουλάχιστον να έχεις ετοιμάσει ένα plan Β.
    

8 σχόλια:

  1. Χάρης κόψε-φλέβα-Πισσίας29 Οκτωβρίου 2014 στις 12:56 μ.μ.

    Μέτριος τί να λέμε τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άμα σε διαβάζω συνειδητοποιώ ξανά και ξανά γιατί θέλω να σε παντρευτώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 1. "Αν επιλέξεις το επάγγελμα του ηθοποιού, χωρίς μάλιστα να έχεις στοιχειώδες ταλέντο, με εξαίρεση την περίπτωση που έχεις πατέρα πρώην πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου να παίζεις στο θοκ, ή είχες την τύχη να πρωταγωνιστείς στην Τόλμη και Γοητεία που διαρκεί 30 χρόνια (I'm sorry Ronn, you suck!), το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή η ανεργία θα σου κτυπήσει την πόρτα."
    ΘΕΑ!!! :)

    2. Τζιαι γω που ήμουν μιτσιά έθελα να γίνω σχεδιάστρια μόδας αλλά άτε... Εν και τρώουνται τα υφάσματα και οι βελόνες.

    3. Thumbs up for Anti-Christos!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγώ θα ήθελα να ήμουν εισοδηματίας, άσχετο (ή μάλλον πολλά σχετικό). Τζιαι εγώ όσο σε διαβάζω καταλάβω πόσο πολλά ταιρίαζετε με το Χρίστο. Πολλά πανομοιότυπος ο λόγος, η έκφραση κλπ κλπ.

    Επίσης για κάποιο λόγο δύο φορές εδιάβασα την πρόταση με τον πατέρα πρώην πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και εδιάβασα και τις δύο πατέρα πρώην κατάδικο. Xμμμμμμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Πολύ καλή επιλογή ο εισοδηματίας
      2. Πιθανόν να έχω επηρεαστεί αν και ο ίδιος με θεωρεί πολύ σοβαρή:-Ρ
      3. Από το keyboard σου και στου Θεού το αυτί!

      Διαγραφή
    2. "Από το keyboard σου και στου Θεού το αυτί!" με εξαίρεση το πρώην προτιμούμε το σκέττο κατάδικος:))

      Διαγραφή
  5. Εγώ θα ήθελα να ήμουν μπαρ γούμαν τζαι να ανακατώνω κοκτέιλ ούλλη μέρα. Μετά θα τα έπινα εννοείται. Και DJ θα μου άρεσε, τρέμε Armin.

    Σκέφτομαι όμως πολύ σοβαρά πως το καλύτερο μου θα ήταν να διδάσκω μαθηματικά, μουαχαχαχα, ανεφάρμοστα μάλιστα. Πως είναι τα εφαρμοσμένα; το αντίθετο.

    Και επίσης θα ήθελα να είχα δουλέψει στην προεκλογική ομάδα που έβγαλε τον Μπαράκ Ομπάμα στην πρώτη του θητεία. Μετά ανακαλύψαμε ότι μια χαρά σκατά πρόεδρος σαν όλους τους άλλους είναι.

    τούτη τη στιγμή θα ήθελα να είμαι τζιχαντιστής τζαι να σφάξω μερικούς που με ενοχλούν.

    τέλος να πω ότι επαγγέλματα όπως κομμήτρια, αισθητικός, μανικιούρ πεντικιούρ έχουν φύγει από τη σφαίρα του απωθημένου γιατί τα εφαρμόζω πάνω στες κόρες μου.

    άτε πάω να δουλέψω τωρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ζούμεν σε ένα κόσμον που ακόμα δεν εκατάφερεν τα στοιχειώδη να μεν είναι βιοποριστική ανάγκη, δηλαδή η τροφή, η στέγη, η υγεία, η μόρφωση κλπ.
    Οπότε όταν κάποιος επιλέγει "επάγγελμαν", ουσιαστικά πρέπει να λάβει υπόψην τρεις παράγοντες:

    1) Τι του αρέσκει
    2) Σε τι είναι "καλός"
    3) Αν παράγει "πλούτον" (μεν ξεχνούμεν ότι το χρήμαν εν εργαλείον μετάφρασης του πλούτου)

    Αν το 3ον κριτήριον έννεν θέμαν, τότε η απάντηση εν στα άλλα θκιό. Αρχικά με τι είσαι ευτυχής, σε συνδυασμόν με το σε τι είσαι "καλός". Είμαι σίουρος ότι σε κάθε άθρωπον υπάρχουν πολλαπλοί συνδυασμοί τούτων ων θκιό.
    Η αποτυχία του συστήματος μεταφράζεται ακριβώς στο ότι ο μέσος άθρωπος ουσιαστικά αρχίζει με το 3ον κριτήριον ως απαραίτητη προϋπόθεση, τζιαι μάλιστα με την αντίστροφην φοράν σημασίας. Πρώτα ο βιοπορισμός, μετά οι ικανότητες τζιαι τρίτον τζιαι καταϊδρωμένον το τι μας κάμνει πραγματικά ευτυχισμένους....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εσύ το λες λογοκρισία, εγώ το λέω προσοχή στο κενό μεταξύ ανώνυμου και anonymous