Καρναβαλισμοί

Αλλάζουμε κλίμα και διάθεση, όπως θα έλεγε και ο Βίκτωρας Παπαδόπουλος, αφού οι πολιτικές αναλύσεις δεν μου περνούν (δεν είχα υπολογίσει τα τερτίπια του Καρογιάν – αν και νομίζω είναι θέμα ημερών να ενδώσει) και να αγγίξουμε το φλέγον ζήτημα του Καρναβαλιού! Αχάπαρη μην κάνεις ζάππιγκ, πάταξον  μεν άκουσον δε!

Το σόι μου με τις Λεμεσιανές ρίζες έχει τα καρναβάλια στην ύψιστη βαθμίδα διασκέδασης, κάτι που το σόι μου το Λευκωσιάτικο όχι μόνο δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν χάνει ευκαιρία να εκφράζεται απαξιωτικά.  Εγώ πάλι από μικρή παρέλαυνα και προέλαυνα στις απανταχού παρελάσεις με ευφάνταστες στολές δημιουργίες της μητρός μου (ακόμα κάτι για το οποίο θα την ευγνωμονώ  για πάντα)  κι επομένως δεν είναι δυνατόν τώρα που τριαντάρισα να μου ζητούν να απαρνηθώ για οποιοδήποτε λόγο, αυτό για το οποίο ζούσα και ανάπνεα για βδομάδες κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Όμως, κι εδώ υπάρχει ένα μεγάλο όμως, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω ότι τα καρναβάλια είναι αντίληψη που δεν μπορεί να μεταδοθεί αν δεν υπάρχει το υπόβαθρο. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να έχουμε απαίτηση από όσους δεν το νιώθουν να το υιοθετήσουν με το ζόρι. Κάπως έτσι γεμίζουμε με άντρες που ντύνονται γυναίκες ικανοποιώντας άλλου είδους ψυχολογικά κατάλοιπα και κοστουμαρισμένους κύριους σε αποκριάτικους χορούς να βλέπουν το ρολόι και να μην βλέπουν την ώρα και τη στιγμή να φύγουν. Όταν το γράφω αυτό θυμάμαι τον καημένο τον παππού μου που μια ζωή συνόδευε την γιαγιά μου στους χορούς με κοστούμι και περίλυπο ύφος, ενώ αυτή ξεσάλωνε ντυμένη εύθυμη χήρα(!).

Στην Κύπρο έχουμε τη Λεμεσό κι έχουμε και τους άλλους. Δεν υπάρχει θεωρώ πιο αξιολύπητο θέαμα από την παρέλαση του καρναβαλιού στην Πάφο η οποία όσο κι αν προσπαθεί θα είναι πάντα ο φτωχός συγγενής. Είναι να απορείς πως δεν καταλαβαίνουν ότι η μιζέρια που αποπνέουν αναιρεί την ίδια την έννοια του καρναβαλιού. Η Λευκωσία από την άλλη, προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες με κάτι υποτυπώδεις εκδηλώσεις, πάρτυ και μίνι πανηγύρια (την παρέλαση του καρναβαλιού στην Αγλαντζιά δεν την κατατάσσω στις παρελάσεις αλλά στα πανηγύρια), όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για να έχει κάτι το βράδυ της Κυριακής να πει η Αιμιλία και για την πόλη μας.

Συμπέρασμα; Αν νιώθεις πως θες να ξεφύγεις, να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να μην σε νοιάζει που θα γίνεις καραγκιόζης γιατί γύρω σου είναι χιλιάδες οι καραγκιόζηδες, να ξενυχτήσεις, να εκτονωθείς, να ξεπατωθείς, μόνο στη Λεμεσό μπορείς να το κάνεις. Όλα τα άλλα είναι παρηγοριά στον άρρωστο.

Καλές απόκριες να έχουμε κι ο καθένας ας τις περάσει όπως λαχταρά η ψυχή του. Έτσι κι αλλιώς όπως φαίνεται, αυτά θα μας μείνουν!

Πολιτικό Κόστος

Τους πολιτικούς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ουδέποτε τους είχα σε υπόληψη, γι' αυτό και όταν στα 20 περίπου συνειδητοποίησα ότι όδευα σε μονοπάτια σκοτεινά και επικίνδυνα αποσύρθηκα γιατί ένιωσα πως είχα καλύτερα πράγματα να κάνω. Ξέρω καλά πως μόνη ιδεολογία τους είναι το προσωπικό τους όφελος και πως η αλληλοκάλυψη τους είναι ιερή γιατί ακριβώς τους παρέχει λόγο ύπαρξης. 

Αυτό που διαπιστώνω όμως με τον καιρό, είναι ότι ο εμπαιγμός της κοινής γνώμης δεν έχει όρια ακόμα και σε μια τόσο κρίσιμη χρονική στιγμή. Κι εξηγούμαι: Υπάρχει ένα επίμαχο νομοσχέδιο για ιδιωτικοποιήσεις, που καλώς ή κακώς γιατί δεν είναι αυτό το θέμα της ανάρτησης μου, θα τεθεί σήμερα σε ψηφοφορία. Το ελάχιστο λοιπόν που θα ανέμενε ο μέσος, απλός, δύσμοιρος ψηφοφόρος από τον κάθε Βουλευτή, είναι να τοποθετηθεί ευθαρσώς, να ψηφίσει ανάλογα και προφανώς να επωμισθεί και το ανάλογο πολιτικό κόστος. 

Τα δεδομένα λοιπόν της σημερινής ψηφοφορίας είναι ότι ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ με συνολικά 29 ψήφους θα υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο, ενώ ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ και Συμμαχία των Πολιτών με συνολικά 27 ψήφους θα το καταψηφίσουν. Στην πραγματικότητα όμως, το δεύτερο γκρουπ διαθέτει μόνο 25 ψήφους διότι δύο Βουλευτές της ΕΔΕΚ (ο εξοχότατος Πρόεδρος της Βουλής και η κα Μαυρονικόλα) θα απουσιάζουν από σήμερα στο εξωτερικό. Κι αναρωτιέμαι εγώ η αφελής: Τόσο σημαντικό είναι το ταξίδι για τα 2 αυτά σημαίνοντα πρόσωπα που δεν μπορούσαν να το παρακάμψουν για να παρευρεθούν στη σημερινή ψηφοφορία; Είναι τόσο μικρή η διαφορά, που αν προέκυπτε μια απρογραμμάτιστη απουσία, μπορεί και να ανατρεπόταν. 

Το μόνο λογικό συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι γνωρίζοντας ότι χωρίς ιδιωτικοποίηση δεν θα πέσει χρήμα, προφανώς αντιλαμβάνονται όλοι ότι δεν μπορεί παρά να περάσει το νομοσχέδιο. Αλλά αφού μπορούν να υποστούν οι άλλοι το πολιτικό κόστος, γιατί να μην το παίξουν όσοι μπορούν τζάμπα μάγκες; Οπότε το σιγουρεύουμε μεγαλώνοντας τη διαφορά, μήπως προκύψει καμιά απρογραμμάτιστη απουσία και βγαίνουμε ανενόχλητοι μετά στα κανάλια και κάνουμε τους ωραίους. Είμαι σίγουρη μάλιστα πως αν λείψει κανείς από ΔΗΣΥ ή ΔΗΚΟ, κάποιος από τους υπόλοιπους θα βγει τυχαία εκείνη την ώρα να....κάνει τσιγάρο. 

Για όποιον σπεύσει να πει πως κομματικοποιώ το θέμα αναφέρω ότι την ίδια οργή ένιωσα διαβάζοντας παλαιότερα άρθρο του Πουργουρίδη αναφορικά με τους Βουλευτές του ΔΗΣΥ. 

Εν ολίγοις, μην περιμένει κανείς κάποια έκπληξη αφού η πορεία του νομοσχεδίου, είναι προδιαγεγραμμένη και καλά προμελετημένη.

Υ.Γ. Με τις κινητοποιήσεις των συντεχνιακών των ημικρατικών τις τελευταίες μέρες και το θυμό που προκάλεσαν ανάμεσα στην κοινή γνώμη που ταλαιπωρήθηκε, δεν είμαι σίγουρη πια για την έκταση του πολιτικού κόστους.

Πάντως όνειρο ΔΕΝ ήταν!

Μία από τις δυσμενείς συνέπειες της προσωπικής μου οικονομικής κρίσης είναι οι περικοπές στα τηλεοπτικά μου. Για να γίνω πιο σαφής, η nova, τα dreambox και τα λοιπά καλωδιακά, είναι μια μακρινή ανάμνηση των παλιών καλών εποχών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περιοριστώ μετά από χρόνια στην υπέροχη Κυπριακή TV, που ομολογουμένως δεν παύει να με εκπλήσσει, πάντοτε δυσάρεστα!

Δεν αντέχω τις διάφορες εκπομπές με τα Κυπριακά, διότι ως γνωστό εμείς δεν «παίζουμε Κυπριακά», μόνο περιπαίζουμε. Γι’ αυτό και φροντίζω πάντα να λείπω από το σπίτι εκείνες τις ώρες. Όταν όμως βραδιάσει και η επαφή μου με την τηλεοπτική πραγματικότητα καθίσταται αναπόφευκτη, έχω να επιλέξω ανάμεσα στο πέτρινο ποτάμι με την «Κυπριακή διάλεκτο του 18^ου αιώνα» (!) σύμφωνα με γνωστή μου φιλόλογο, το Μπρούσκο που όσο βλέπω Τότσικα καλό είναι, αλλά μόλις σκάσουν μύτη ο ατάλαντος Ανδρέας Γεωργίου και ο επίδοξος ευρωβουλευτής Κούλης Νικολάου το ζάπινγκ γίνεται απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης και το «Όνειρο ήταν» με το δράμα της Ήβης (και το δικό μας). Επιλέγω το τελευταίο κυρίως επειδή καταπιάνεται με ένα θέμα που με ενδιαφέρει και που δεν είναι το χιλιοπαιγμένο αδερφός ερωτεύεται την αδερφή που δεν ήξερε πως είχε ή αδερφός συγκρούεται με αδερφό επειδή ερωτεύονται την ίδια, δηλαδή την απαγωγή και κακοποίηση ενός παιδιού και τις συνέπειες του πολυετούς εγκλεισμού της. Ξεκινήσαμε καλά, με μια πρωταγωνίστρια αρκετά αξιόλογη, η οποία όμως κάποια στιγμή αποχώρησε και τότε άρχισε το πραγματικό δράμα των τηλεθεατών. Η Ήβη που όλοι ξέραμε δεν ήταν τελικά η Ήβη αλλά μια που υποδυόταν την Ήβη, οπότε ξαφνικά θυμήθηκε ο σεναριογράφος ότι είχε άλλο ένα κοριτσάκι εκτός από εκείνο που βλέπαμε όλο αυτό τον καιρό και διάφορα άλλα κουραφέξαλα. Το κατάπια κι αυτό μεταξύ πολλών άλλων, (είπαμε η απουσία εναλλακτικών ρίχνει τον πήχη στο ναδίρ), είχα και τον κούκλο μου τον Μπουγιούρη για παρηγοριά, είχα και τον Μεγάλο Διδάσκαλο Σοφιανό να προσδίδει μια βαρύτητα, συνέχισα να το παρακολουθώ.

Μέχρι που άρχισαν να ανακύπτουν θέματα «νομικής/δικαστικής φύσης» και κάπου εκεί αγανάκτησα! Κάπου εδώ να αναφέρω ότι γνωρίζω πως ο σεναριογράφος είναι Ελλαδίτης και λογικό είναι να έχει κάποια κενά αναφορικά με τα διαδικαστικά του Κυπριακού νομικού συστήματος που είναι πολύ διαφορετικό από το Ελληνικό. Θέλεις όμως κύριε να γράφεις για Κύπριους και να απευθύνεσαι σε Κύπριους; Οφείλεις κατά τη γνώμη μου να μάθεις τα στοιχειώδη. Και στα στοιχειώδη περιλαμβάνω αυτά που ξέρει όχι μόνο ο Μαρκίδης και ο Πολυβίου, αλλά και ο τελευταίος ασκούμενος. Έναν άνθρωπο να ρωτούσες που παρακολούθησε μια δικαστική διαδικασία στη ζωή του, θα σου έλεγε ότι ο θεσμός του ανακριτή στην Κύπρο δεν υπάρχει (τουλάχιστον με την έννοια που την παρουσιάζεις εσύ) και ότι η λέξη "μήνυση" που πιπιλούν οι "αστυνομικοί" στη σειρά σου δεν υπάρχει πουθενά στο Κυπριακό νομικό σύστημα. Οι άλλοι δηλαδή που έγραφαν το ER και συμβουλεύονταν ολόκληρη ομάδα ειδικών γιατρών βλάκες είναι; Είναι θέμα σεβασμού θεωρώ να μελετήσεις τα βασικά πριν αρχίσεις να πουλάς το προϊόν σου, αλλιώς προσπάθησε μετά να με πείσεις πως δεν ήρθες για μια αρπαχτή για να με κοροϊδέψεις στον τόπο μου. Έτσι όπως το πας, αποχαιρέτα την την τηλεθεάτρια που φεύγει!

Υ.Γ. Επειδή μιλώ για σενάρια και κείμενα θα ήθελα να εισηγηθώ στο φιλοθεάμον κοινό την παράσταση «Απόψε θα πετάξω την τέφρα σου». Είναι ένας εκπληκτικός μονόλογος, πανέξυπνος και συμπυκνωμένος, που θέλεις να ρουφήξεις κάθε λέξη του. Σε ταξιδεύει και δεν σε αφήνει στιγμή να βαρεθείς και να σκεφτείς πως για μια ώρα και κάτι παρακολουθείς την -πάντα υπέροχη- Σαντοριναίου να μιλά μόνη της! Ο Κώστας Μαννούρης έγραψε το έργο στα πλαίσια της διοργάνωσης PLAY (για περισσότερες πληροφορίες εδώ).