Νυφικό Γινάτι

Μπήκαμε αισίως (#not) στο φετινό wedding season! Λέω φετινό γιατί κάθε χρόνο Μάιο με Οκτώβριο δεν κάνουμε άλλη δουλειά, τα τελευταία χρόνια. Κάθε Σαββατοκύριακο το προγραμματίζουμε ανάλογα με το που -και όχι το αν- έχουμε γάμο. Φέτος όμως επίκεινται γάμοι στενών φιλενάδων και πλέον βιώνω άμεσα τις συγκλονιστικές αλλοιώσεις χαρακτήρος που υφίσταται μια μέλλουσα νύφη. Οι αλλοιώσεις αυτές λοιπόν, μεταρέπουν τις άλλοτε ευχάριστες και ενδιαφέρουσες φίλες μου σε εκνευριστικά μονότονες και ανιαρές υπάρξεις που συζητούν συνεχώς για ζητήματα που μέχρι πρότινος δεν θεωρούσα ότι μπορεί να απασχολήσουν μυαλό για πέραν των 5 δευτερολέπτων, όπως για παράδειγμα τα ντύματα καρέκλων, η γέμιση του λοκουμιού και τα δωράκια γάμου. Ο τρόπος που αντιμετωπίζω αυτό το φαινόμενο εξαρτάται από την άνεση που νιώθω με την bridezilla. Και εξηγούμαι: Αν πρόκειται για φίλη καρδιακή, που ξέρω για χρόνια και δεν με παρεξηγεί, με τεράστια ευκολία της αμολώ ένα "βαρέθηκα να μιλώ για νυφικά, πες τίποτα άλλο" και λύνεται το πρόβλημα. Σε περιπτώσεις όμως που ενδεχομένως να παρεξηγήσουν την αφοπλιστική μου ειλικρίνεια (ναι παραδόξως δεν την βρίσκουν όλοι χαριτωμένη), επιλέγω να απέχω και να περνώ τον ελάχιστο δυνατό χρόνο μαζί τους. 

Για το νυφικό ειδικά θεωρώ γελοία την έκταση που μπορεί να πάρει αυτό το ζήτημα, αλλά και τα χρήματα που πληρώνουν, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα φόρεμα που θα φορέσουν για 7-8 ώρες. Δεν θυμάμαι να ήμουν σε παρέα μελλόνυφης και να μην τεθεί το φλέγον ζήτημα του νυφικού! Ποιος, που, πότε, γιατί, ταξίδια στην Αθήνα, επισκέψεις στη μοδίστρα με όλο το σόι, όλες έχουν άποψη λες και θα το φορέσουν ή θα το πληρώσουν και πάει λέγοντας. Επίσης παρατήρησα ότι δεν γεννήθηκε ακόμα η νύφη που όταν την ρωτήσουν πως θα είναι το νυφικό της δεν θα πει "θα είναι απλό". Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όλες οι νύφες πιστεύουν ότι το νυφικό τους είναι απλό, ενώ όλα έχουν πάνω την Άρτα με τα Γιάννενα! Ποιο απλό γλυκιά μου, που από το πολύ σβαρόφσκι στραβωθήκαμε!

Οι δε σχεδιάστριες που την έχουν δει όλες ανεξαιρέτως Vera Wang, έχουν αποκτήσει ύφος λες και είναι έτοιμες να συμμετάσχουν στο London Fashion Week. Βρίσκουν εκεί τις ευάλωτες που αγωνιούν να ζήσουν το παραμύθι τους και τις απομυζούν. Τις προάλλες μου έλεγε μια γνωστή μου ότι σχεδιάστρια νυφικού της εισηγήθηκε μια δαντέλα που είναι λέει ίδια με αυτήν που έβαλε η Katherine Middleton! Περίσσεψε στο Buckingham δηλαδή και την έστειλαν στην Αγλαντζιά! #ase_mas_kouklitsa_mou

Για όσους σπεύσουν να μου πουν ότι είμαι απ'έξω του χορού και γι' αυτό τα λέω, δηλώνω πως αν ποτέ παντρευτώ, θα πάρω ένα φουστανάκι από το Ζάρα και τέλος. Εναλλακτικά, θα παραγγείλω από το JenJen House που με 100 δολλάρια σου ράβουν ένα κινέζικο στα μέτρα σου, ίδιο της Kate! (Η μισή Λευκωσία λένε εκεί ράβεται, μην καταπίνετε αμάσητο ό,τι σας σερβίρουν). 

Υ.Γ. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την κολλητή μου Ε. που θα παντρέψω τον ερχόμενο Νοέμβριο. Αντιλαμβανόμενη τις ιδιαιτερότητες της κουμπάρας της, με έσυρε μόνο μία φορά για αναζήτηση νυφικού, γελάσαμε, είπαμε τις σαχλαμάρες μας και έκτοτε ασχολείται η ίδια αποκλειστικά με το θέμα. Την αγαπώ! 

Arrivederci

Παίρνω τους χάρτες μου και ξεκινώ!
Δεν είναι η πρώτη φορά, συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια.
Καλύτερα έτσι γιατί ο Τακτακαλάς για μένα δεν έχει σχέση με στοιχήματα στην Κίνα, κίτρινους φάκελους, διασυρμούς και δυσωδία.


Είσαι στην καρδιά μου ένα βέλος,
Ολυμπιακάρα, ως το τέλος, λέει το σύνθημα.

Το τέλος δεν ήρθε ακόμα. 

Εις το επανιδείν. 

Ένοχοι Έρωτες

Όχι δεν πρόκειται για νέα τηλεοπτική σειρά του ΡΙΚ, αλλά για μια εκ βάθους εξομολόγηση της γράφουσας. Επειδή οι επισκέψεις στους ψυχολόγους πλέον κοστίζουν πολύ ακριβά, αποφάσισα να κάνω μια τραγική , πλην διασκεδαστική αναδρομή σε ατυχέστατους τηλεοπτικούς έρωτες. Χωρίς αιδώ χωρίς ντροπή, αποφάσισα λοιπόν να αποκαλύψω στο λατρεμένο μου αναγνωστικό κοινό, τους τρεις εξωφρενικά ανεξήγητους τηλεοπτικούς έρωτες της ζωής μου.

Disclaimer: Η παρούσα ανάρτηση περιέχει αποκαλύψεις που τυχόν να ενοχλήσουν και πιθανότατα να σας κάνουν να χάσετε πάσα ιδέα για το άτομο μου - το οποίο υποθέτω έχετε σε ιδιαίτερη υπόληψη. 

ΤΑΕ (Τηλεοπτικός Ανεξήγητος Έρωτας) υπ' αρ. 1: Χάρης Πισσίας - οκ εδώ μάλλον η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Μιλάμε για τον γνωστό κοντό ηθοποιό που έφτασε στο απόγειο της καριέρας του στα 80ς με συμμετοχές σε κυπριώτικα σκετς και την θρυλική ατάκα "πω πω αγάπες" στη διαφήμιση του Καφέ του Λαϊκού. Ήμουν γύρω στα 10 όταν ένιωσα τα πρώτα σκιρτήματα για τον Χάρη. Πήγαινα με τη μαμά μου σε γυρίσματα και πιθανόν να μου έδωσε λίγη σημασία, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τον πλατωνικό μου έρωτα για τον εν λόγω κύριο. Θυμάμαι μόνο ότι με πήγαν να δω την Σταχτοπούτα στην παιδική σκηνή του Σατιρικού και εγώ επέμενα να πάρω αντίγραφο από τον Πισσία παρ' όλο που αυτός έπαιζε την κακιά μητριά και η μάνα μου επέμενε να ζητήσω αυτόγραφο από το βασιλόπουλο. Ακόμα κι όταν τον είδα ντυμένο με φουστάνια και γοβάκια δεν απομυθοποιήθηκε, γεγονός που ίσως θα πρέπει να με προβληματίσει. Σήμερα έχασα τα ίχνη του Πισσία αν και κατά καιρούς ακούω το όνομα του από 'δω κι από ΄κει. Όπου κι αν είσαι όμως Χάρη μου, αν ποτέ διαβάσεις αυτή την ανάρτηση, να ξέρεις ότι ένα 10χρονο κάποτε σε αγάπησε πραγματικά. 

ΤΑΕ υπ' αρ.2: Σπύρος Παπαδόπουλος - Στην εφηβεία μου και ενώ οι ορμόνες μου άρχισαν τα γνωστά πάρτι και η μυωπία μου κορυφώθηκε στους 7μιση βαθμούς, απέκτησα μια περίεργη -προσκόλληση νομίζω το λένε οι ειδικοί - για τον ηθοποιό/παρουσιαστή Σπύρο Παπαδόπουλο. Η αρχή έγινε με το Αθήνα - Θεσσαλονίκη, μια καταπληκτική τηλεοπτική σειρά, στην οποία ο Σπύρος είχε έναν πολύ γοητευτικό ρόλο. Στη συνέχεια ήταν η παρουσίαση του "κόντρα πλακέ" (με γλειμμένη αλογοουρά), ενός χαζού τηλεπαιχνιδιού που δεν έχανα επεισόδιο καθότι προβαλλόταν σε ώρα διαβάσματος και ήταν η μόνη  διαφυγή μου. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος ήταν πρώτη μούρη παντού προς το τέλος της δεκαετίας του '90 και αυτό τόνωνε τον έρωτα μου τον αγιάτρευτο! Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια μέρα διάβασα ότι θα παρίστατο στο πανηγύρι του ιδρύματος Χρίστου Στέλιου Ιωάννου για να υπογράψει αυτόγραφα και έσπευσα να τον συναντήσω. Πήγα λοιπόν στο πανηγύρι αποφασισμένη, μαζί με τη φίλη μου την Ελένη στην οποία ανέθεσα το θεάρεστο έργο να απαθανατίσει τη στιγμή που θα τον φιλούσα. Ξαφνικά τον εντοπίζω από μακρυά και με φωνή τρεμάμενη από το άγχος της λέω "ετοιμάστου". Επιστρατεύοντας όλη μου την αυτοπεποίθηση τον πλησιάζω και του λέω "Κύριε Παπαδόπουλε είστε ο πιο σέξι άντρας που έχω γνωρίσει". Αυτός με ακαταμάχητη γοητεία, γυρίζει και μου λέει "σ' ευχαριστώ κορίτσι μου" και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. Έτοιμη να καταρρεύσω ακούω το κλικ της φωτογραφικής μηχανής της Ελένης και σκέφτομαι ότι με αυτή τη φωτογραφία θα κοιμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ακόμα κλαίω όποτε θυμηθώ την απόγνωση μου όταν συνειδητοποίησα ότι δεν είχα βάλει φιλμ μέσα στη φωτογραφική!  

ΤΑΕ υπ' αρ. 3: Άλκης Χρίστου -  το όνοματα του μάλλον δεν σας λέει τίποτε, πιθανόν ούτε και η χωρκατόφατσα του! Ο εν λόγω κύριος υποδύεται τον Λευτέρη στο Βαλς με 12 θεούς. Πρόκειται για μια ανιαρή κυπριακή τηλεοπτική σειρά, που αναγκαστικά παρακολουθώ αναμένοντας την έναρξη του "Εκείνο το καλοκαίρι" (το θέμα με τις σειρές του Τσιάκκα, χρήζει ανάλυσης σε ξεχωριστή ανάρτηση). Ο Άλκης λοιπόν είναι ίσως ο πιο ανησυχητικός από τους τρεις ένοχους έρωτες, καθότι στα 29 μου πλέον το μόνο που μπορώ να επικαλεστώ είναι ίσως μια πρόωρη κρίση μέσης ηλικίας. Δεν εξηγείται αλλιώς που με συνεπαίρνει αυτός ο χώρκατος, που μιλά και φτύνει και δεν διαφέρει σε τίποτε από τον μέσο οπαδό της Ομόνοιας. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στην σειρά είναι ταξιτζής και του ταιριάζει γάντι! 

Γιατρέ τι μου συμβαίνει; είναι σοβαρό;

Mother's Day

Μάμα μου σε ευχαριστώ. 

Για τη ζωή που μου έδωσες, για τον αδερφό που μου χάρισες.

Για τα γέλια μας, τα κλάματα μας, τα ταξίδια μας, τα καρναβάλια μας, τα ξενύχτια μας, τα πρωινά ξυπνήματα μας, τις εκδρομές μας, τα φαγητά μας, τις δίαιτες μας, τις συμβουλές, τις αγωνίες, την ενθάρρυνση, την επιβράβευση, την προσγείωση, τις τιμωρίες, την συμπόνοια, την αυστηρότητα, την σεμνότητα.

Σε ευχαριστώ που με έμαθες ότι με χιούμορ γίνονται όλα πιο υποφερτά.

Σε ευχαριστώ που με έμαθες ό,τι κάνω να το κάνω με πάθος.

Σε ευχαριστώ που με έμαθες να αγαπώ την Κύπρο, την Ελλάδα και το Θεό. 

Σε ευχαριστώ που με έμαθες ότι και οι πιο καλές μαμάδες του κόσμου κάνουν λάθη.

Σε ευχαριστώ για όλα όσα με δίδαξες, αλλά και για όλα όσα με άφησες να ανακαλύψω από μόνη μου.

Σε αγαπώ.